روایتِ طنز ناصرالدین شاه

. سبيلها کم است اما سیاه، قد کوتاه، پشت گردن پر گوشت چین چین، دندانها زرد و خراب، دستهای خوب دارد، گوشتی، پر پشم، نجیب، انگشتها و ناخنهای خوب پاکیزه دارد. دور کمر و شکمش خیلی گنده است، کمتر از نجار باشی تهران نیست. بینی دراز زینی، چشمان شهلایی باحال.

اما یک سرخی و جنونی در سفیدی و سیاهی چشم هست، ابرو کم است، اما گوشت ابرو زیاد است. پاها کوتاه. دانه های سودا و حرارت از گردن و رو بیرون زده است. رنگ گندمگون مایل به زردی، بد کلاه، بدرخت، بدترکیب، بدریخت، بجز زبان خودش که ترکی عثمانلو باشد، هیچ زبان دیگر نمی داند.

گره ابرو همیشه حاضر، ابدأ از علوم دیگر مثل جغرافیا و هندسه و غیره به هیچ وجه بهره ندارد. بطوریکه نمیداند و نمی فهمد شهر ارزنة الروم که مال خودش است در چه نقطه و در کجا واقع است. در مشرق است، مغرب است و همچنین از یک ده دو فرسنگی خودش خبر ندارد. زن زیادی دارد اما (...) است، به زن میلی ندارد... در کوچه هم که میرفتیم از زن و مرد احدی تعظیم یا سلام به هیچ وجه نمی کردند. به سلطان مات مات نگاه می کردند.