بیش از صد سال تلاش برای آزادی و سرفرازی از زمان انقلاب مشروطیت و قیام مصدقی و انقلاب ۵۷, سر انجام به مقصد رسیده و خلیفه روضه خوان را به تخت نشاندیم. - "روضه خوان" بنا به تعریف آیت الله! رفسنجانی که اگر انقلاب نبود هنوز باید منبری پنج تومان روضه میخواندیم - و دچار مصیبت های کنونی شدیم که عبارتند از کم بود ویا قحطی آب و نان و هوا و آزادی و برابری و برادری و خاک بر سر شدن ایالت های غربی از گرد و خاک و شن ریزه ها و غیره. چرا؟
مقاله حاضر شرح ماجرای "سر من از ناله من دور نیست" میباشد که با ناله در باغ سبز "ملت ما در مسیر دشوار حق طلبی، برابری خواهی و خواست احیای زیست محیط به نابودی کشیده شده اش و احقاق حقوق ملی اش ناچار است تنها به خود و مردم بومی خود و همدلی انسانهای آزاده در ایران،...." شروع میشود و بعد "همدلی انسانهای آزاده مردم بومی " فراموش شده و از میان تمام این بدبختی ها,
و پس از ۴۲۸ دیدار, مقاله با پشت بند کامنت های "بعد از اینکه ما از رده خارج شدیم، جوانانی بمراتب تیز بین تر و دقیقتر از ما، بصورت منطقی از حقوق برباد رفته ملت ترک آزربایجان جنوبی دفاع خواهند کرد" و "... بوی سیر در ماشین های گران قیمت بیشتر نپیچد و هضم کله پاچه آسانتر باشد و.... تنها یک بطری (( اسمیرنف... ودکائی روسی )) به عنوان ( صبحانه ) به سر بکشید و داستان جنازه لنین", همگی به تفصیلی که مورد احتیاج است و مساله حل! میشود. یعنی به قول هم ولایتی ها "همه کارام آراسته س - (فقط) کارده کلم بی دسه س" , که "چهل کارد میسازم, یکی دسته ندارد". ما اینیم.