الیار عزیز، روزی از روزها

الیار عزیز، روزی از روزها شتری و الاغی و خروسی از دست آدمیان فرار کرده و در خرابه ائی دور اقامت می کنند، آنها بدون ترس از آدمیان شاد و شنگول می خوردند می خوابیدند، تا اینکه یک روزی کاروانی در نزدیکی آنها اتراق می کند، خروس می گوید، من قوقولی قو کردنم گرفته و الاغ می گوید من هم عر عرم گرفته، شتر هر دو را نصیحت می کند، از اینکه اگر صدایتان در بیاید دوباره اسیر آدمها می شویم، ولی آنها گوش نمی کنند و شروع به آواز خوانی می کنند، ساربان صدای آنها را می شنود، و بلافاصله هر سه را می گیرند و با طناب می بندند، در حالی که سر خروس را می بریدند خروس با تضرع به شتر نگاه می کند، شتر می گوید آن قوقولی قو این خر خر را هم دارد، شتر و الاغ را هم می بندند به کاروان و راهی می شوند، در بین راه در حین عبور از رودخانه عمیقی. الاغ را بر پشت شتر می گذارند تا غرق نشود، وسط رودخانه شتر می گوید، من رقصم گرفته می خواهم