حقیقت تاریخی در کشور ما ایران این است که نه مردم ایران بلکه گروه ها و احزاب سیاسی هستند که چرخه خونین استبداد را همواره می چرخانند وزنده نگاه میدارند
یادآوری چند نمونه کافیست .آیا مردم ایران خواهان کودتا در ۲۸ مردادبودند؟
آیا مردم ایران خواهان وضع کنونی بودند ؟ایا مردم ایران خواهان تجزیه کشور هستند؟
آیا مردم ایران مخالف رابطه با غرب بودند وهستند؟ جواب منفی است.
بنابراین جریانات سیاسی یعنی دین گرایان و چپگرایان وتجزیه طلبان دشمن دمکراسی و حکومت قانون هستند.
متاسفانه در سازمان های چپ ودینی اساسن دمکراسی درونی نیز عملی نیست.سازمان دینی مجاهدین رهبر ی چهل ساله دارد وتا کنون کنگره ای که از آن انتخابات آزاد و رهبری جوان انتخاب شود یک خیال است.
چه در زمان شاه وچه اکنون ما در ایران انتخابات آزاد نداشتیم. بدون شک یک انتخابات آزاد در ایران صد در صد میتوانست از فاجعه انقلاب
پافشاری برای انتخابات آزاد در ایران سنگ زیربنای حکومت قانون در آینده است و اصرار برای انقلابی دیگر اغازی برای خونریزی های آینده
خودسری های دین وحزبی و دیکتاتوری میباشد.
تا کنون مدعیان قدرت در ایران وبرون مرز یک جلسه مشترک یک خط اعلامیه ویا یک عکس یادگاری باهم نگرفته اند.این افراد با أین دیگاه چگونه میخواهند ایران و مردمانش به آزادی ودمکراسی و حکومت قانون دست یابند؟