Skip to main content

(دنباله) ..... رنجدیدگان و

(دنباله) ..... رنجدیدگان و
تبریزی

(دنباله) ..... رنجدیدگان و ستمدیدگان جا می زنند؟ به پان نامه های پان ترک ها نگاه کنید، چنین کسانی به جای آن که بگویند و بنویسند: (ما پان ترک ها) همواره می گویند و می نویسند: (ما ترک ها !) اما روشن نمی کنند که این (ما ترک ها) را از کجا می آورند؟ کی و کجا میلیون ها ترک به چنین کسانی نمایندگی داده و آنها را سخنگوی خودشان کرده اند که چنین کسانی در گفته ها و نوشته هایشان (ما ترک ها) را به کار می برند؟ پان ترک هائی که با به کارگیری واژه (ما) خود را نماینده مادرزاد ترک های ایران و سخنگوی آنها جا می زنند به نمایندگی از ترک ها می گویند که مردم ترک ایران نه نان می خواهند، نه کار می خواهند، نه دچار بی پولی هستند، نه دچار بیکاری هستند، نه گرفتار تورم تازنده و گرانی های جهشی هستند، نه زنانشان گرفتار حجاب سیاهی و تباهی هستند، نه گردانندگان رژیم دژخیمان و شکنجه گران آنها را به زنجیر .....

..... کشیده اند و نه دچار هزاران بیداد و ستم دیگر هستند و تنها چیزی که ترک ها از آن رنج می برند نبودن دبستان به زبان مادری است!

انگل های سیاسی پان ترک از تورم تازنده و گرانی های جهشی و کمبود کالا و کمبود دارو و هزاران بدبختی و تیره روزی دیگری که ترک های ایرانی گرفتار آنها هستند نه چیزی می گویند و نه چیزی می نویسند! همچنان که از زندان ها و شکنجه گاه های رژیم آخوندی در شهرهای ترک نشین که گردانندگان آنها نیز ترک های هوادار رژیم بوده و آن زندان ها کشتارگاه هزاران تن از ترک ها به دست دژخیمان ترک هستند، از ده برابر شدن بهای نان در بیست و چهار ساعت، از خفه شدن و له شدن و سرکوب زنان ترک با حجاب سیاهی و تباهی، از تجاوز جنسی به دختران ترک در زندان ها و شکنجه گاه های رژیم آخوندی و هزاران بیداد و ستم دیگر نه چیزی می گویند و نه چیزی می نویسند اما همواره با به کارگیری (ما) و (ما ترک ها) در گفته ها و نوشته هایشان خود را نماینده مادرزاد ترک ها جا می زنند!

هرگاه هم که ترک های ایرانی در برابر هزاران بیداد و ستم آخوندیسم به پا می خیزند پان ترک هائی که خود را نماینده مادرزاد ترک های ایرانی دانسته و واژه های (ما) و (ما ترک ها) را به کار می برند به میان پریده و می گویند تنها چیزی که ترک های ایران باید از آن گلایه کرده و درباره آن نق بزنند نبودن دبستان به زبان مادری است!

دوستان گرامی، امید بستن ستمدیدگان ایران به انگل های سیاسی پان آریا و پان ترک و پان کرد و پان عرب و ..... برای رهائی از رنج ها و ستم هائی که گرفتارشان هستند بیهوده بوده و مانند بردن آب در آبکش است! و کسانی هم اگر راه سازش و نرمش را در برابر انگل های سیاسی ناسیونالیست در پیش گرفته اند دچار خودفریبی هستند چرا که در آوردگاه نبرد با ستم و ستمگران، رژیم آخوندی دشمن است اما انگل های سیاسی ناسیونالیست خائن هائی هستند که از پشت خنجر می زنند!