در پاسخ به کامنت کوتاه طنز

یعنی در دوران تسلط فئودالیسم که هنوز ملت ها از ترکیب و بهم پیوستن اقوام و طوایف مختلف زائیده نشده بودند، ستم ملی نیز نمی توانست وجود داشته باشد. سلاطین ترک و مغول و احیانا ایرانی در آن دوران،بر همه ساکنین سرزمین های تحت قلمرو خود یکسان ستم روا میداشتند و از طریق مکیدن خون رعایا زندگی انگلی خود را روبراه میکردند. حکمرانان ستمگر در استثمار توده های زخمتکش شهر و ده، به هیچوجه فرقی میان فارس و ترک و کرد و بلوچ نمیگذاشتند . با ظهور سرمایه داری مدرن، در کشور های چند ملیتی نظیر ایران کنونی، ستم ملی نیز بر ستم های دیگر افزوده شد. در دربار سلطان محمود غزنوی، نخستین شاعران فارسی گو، از قبیل عنصری ، فرخی سیستانی و عسجدی در مدح وی، فصاید بلند بالا سروده و از کاهی کوهی می ساختند. سلاطین سلجوقی نیز مشوقین شعر و نثر فارسی بودند و خواجه نظام الملک وزیر معروف آلب ارسلان و ملک شاه، خود از فارسی نویسان زبردست بود و گواه آن، اثر مشهور وی به نام سیاست نامه می باشد . در آن روزگاران، زبان فارسی در بلاد مشرق زمین، زبان شعر و تاریخ نویسی بود و بسیاری از شعرای ترک زبان نیز به ناچار بدین زبان شعر میسرودند. کسانی که به واهی اصرار میورزند که سلاطین ترک تبار حاکم در ایران به فارس ها ستم ملی روا میداشتند ، یا خبری از تاریخ سیاسی و ادبی ایران در ادوار گذشته ندارند و یا به مثابه شوونیست های قسم خورده میکوشند تاریخ ایران و مشرق زمین را وارونه نشان دهند.