بدون آن انقلاب فریبکارانه

بدون آن انقلاب فریبکارانه مردم ایران هر گز اینگونه خاطرات تلخ و ناباورکردنی نمی داشتند. اکنون میدانیم که سرشت هر انقلاب و پایان آن خشونت وبربریت است. انقلابی دیگر همین سرنوشت کنونی را خواهد داشت
اما نویسنده خاطرات خود به آنچه گذشته وروی داده است چگونه نگاه میکند؟
آنچه بر سر این گروه بر هم وطنهای ما آمده یک سویه نبوده وسوی دیگر ان سازمان مجاهدین است که نویسنده در باره نقش‌ ویرانگر سازمان اگاهانه چیزی نمی نویسد..یکبار سازمان مجاهدین برای دستیابی به قدرت از این افراد استفاده ابزاری کرده و اکنون با نشرخاطرات هدفی جز مظلوم نمایی کاسبکارانه وارتجاعی هدفی ندارد.ا یا مردم ایران بدون مجاهد وفداییان و آخوندهای انقلابی خوشبخت نبودند ؟

؟