جناب کاوه جویا,
peerooz
جناب کاوه جویا,
به فرض در قرارداد های 1921 و 1940 بین ایران و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی رسما و بدون شک تصریح شده باشد که منابع ابی و زمینی و هوایی دریای خزر بین ایران و شوروی به طور مساوی تقسیم شده باشد. این قراردادها مربوط به تقریبا ۸۰ -۷۰ بلکه نزدیک به ۱۰۰ سال پیش اند. درین مدت دنیا زیر و رو شد و امپراتوری های عثمانی و بریتانیایی کبیر و آلمان هیتلری و شوروی از بین رفتند و چین مستعمره, به دومین نیروی جهانی تبدیل شد و جماهیر شوروی "اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی". امروز پنج کشور مستقل "صاحب" دریای خزر می باشند و "تقویم پارینه ناید بکار". یعنی هیچ دادگاهی نمیتواند از حق قانونی آنها به دریایی که جزو سرزمین آنهاست جلوگیری کند. پس این اصرار به امری که نه وجهه قانونی و نه کاربرد عملی دارد برای برای چیست؟