سلام جناب سعید امیر؛

جامعه طبقاتی، بجان آمده و آشفته ی ما بشدت ناهمگون بوده و مانده، و تاکنون حق و سهم زندگی اکثریت قریب به اتفاق آنها که نیروهای مفید تولیدگر و خدماتی و زحمتکشی هستند (( کارمردان یدی و فکری)) هیچگاه با بخش ناچیزی مفتخور و بیکار و بی عاری از قلدران شاهی شیخی و باجگیران و کاسه لیسان آنها بسیار نا همخوان که نه اصلا، وجودخارجی نداشته است؛ نا چه رسد به برابر!؟ اینجا تفاوت زندگی همچون (( کاه مردم کار با کوه انگل های شاهی و شیخی و سرمایه سالاران است )) و همین نابرابری هولناک به تضادِ توامان سازش ناپذیر می انجامد، همچنان از شاه به شیخ به ارث رسید؛ و جنگ دادخواهی و حقخوری و غارتگر ستیزی ما ادامه دارد. پس فراموش نباید کرد که آن جنگ کار علیه سرمایه در اعماق فقر و بیکاری و ستم ها برمارفته جز ضایعه های فرهنگ شاهی و شیخی و ساختار بهره کشی سرمایه سالارانه نیست که در این دهه ها بمراتب پابرجا و بشدت ستیزبرانگیز تر شده و می باشد.

در نتیجه در راس این دستگاه های جدا از مردمی و منافع کارگری هرکسی بنشیند، حالا هرکه می خواهدباشد تفاوتی ندارد، از آن سیستم فردی در برابر منافع جمعی همان بیرون خواهدزد که ما بارهای بار از نظام های شاهی و شیخی انگل و الدنگ با پوست و استخوان خردشده ی خویش تجربه کرده ایم.
ظرف چند روزه گذشته کارگران نیشکر در هفت تپه دست به ابتکار تشکل شورائی زده اند و این آغاز بسیار امیدبخشی می باشد. باسپاس