پاسخ به پرسش بالا بسیار ساده است .ما ان انسجام فکری که مدافع منافع ملی ما باشد را با انقلاب اسلامی از دست داده ایم. تداوم تاریخ پیشرفت ایران در همه رشته ها با ورود خمینی به ایران دچار شکست شد وگروهی مسلمان بی فرهنگ و اساسن ضد ایرانی وتمدن ناگهان در صدر قدرت خریدند.این گروه که قرنها سر در قرآن و خرافات داشتند روشن بود توان اداره اجتماع و خواسته ای اجتماعی مردم ایران را نمیتوانستند درک کنند.
در طول همین ۵۰۰ سال عمر شیعه رهبران دینی نه جهان را شناختند ونه توانستند فقهی بوجود بیاورند که با آرمانهای ملی مردم آیران همراهی کند. دین اسلام و فرقه شیعه بنا بر طینت خود هرگونه انسجام و یکپارچگی و وحدت ولی را از بین میبرد .سرنوشت کشور ومردمان آن و حتا جهان در گرو توافق و خوانایی آن با شرع است.مردم ایران راهی جز گذر از اسلام و أنواع آن ندارند.اسلام و مروجان آن جریانی پوسیده
اسلام دین انسانی وملی ویا اخلاقی نیست بلکه دینی مانند سرطان است که سلول های سالم هر اجتماع را نابود میکند .
بدون شک با دفع این سرطان اسلامی ارامش وسعادت واخلاق و انسجام دوباره فکر سالم آغاز خواهد شد.
اسلام از آغاز خود چنین بوده است .معاویه خود گفته بود نه وحی در کار بود ونه آخرتی بلکه تخریب وگشتار وقدرت هدف محمد ودین او بود .