بنظر می آید که نویسنده مطلب

و یا آنکارا و پاریس متولد شده و نه قرار است تا در این پایتخت ها موضوع سرنگونی دیکتاتوری مذهبی ولایت را تعین و تکلیف نمایند. مجاهدین زاده ایران و به یقین سیاست های آنان در تهران و شهرهای ایران تعین و وتکلیف خواهد شد.
این همان نکته اساسی است که به دلیل حجم پمپاژ اطلاعات از سوی وزارت اطلاعات و یا اطلاعات سپاه پاسدارن ذهن بسیاری را اساسا بخود مشغول نمی کند و باز بر منطق طبیعی خود , هرنویسنده بی اطلاعی را برآن میدارد تا ضمن کپی برداری , دست به بازنشر چنین خزعبلات آخوندی بزنند. معلوم نیست که این چه سازمان بدون پایگاه اجتماعی است که آخوند ها را برآن داشته , از بام تا شام روضه « مرگ بر منافق» بخوانند.
همچنین براستی اگر آنان از داری کمترین پایگاه برخوردار و یا اساسا « موضوعی» در جامعه ایران نیستند , چه دلیلی برای اینمه نوشتار و آوردن دلیل و برهان و قسم حضرت عباس است؟
اینها تناقضاتی است که صد البته هر کپی برداری عاجز از درک و تحلیل اصولی از آن می باشد.
شاید در تصور ایشان این واقعیت که مجاهدین به مانند « دولتی سایه» عمل میکنند , خیلی بعید و بدور از واقعیت باشد , اما خوشبختانه حقیقت دارد. یقین بدارید که بدون مجاهدین در ایران آب از آب تکان خواهد خورد. این را چه خوشمان بیاید و چه بدمان. در هر تحولی, هرچرخشی و یا تغییری این مجاهدین سازمان داده شده و آماده و یراق هستند که تحولات را خواهند چرخاند و سرانجام این دیکتاتوری خون ریز را با تمامی باند های و دستجات آن را سرنگون خواهند ساخت.
اینکه چرا دیگران به مجاهدین و نمی پیوندند را باید از دیگران پرسید و نه از مجاهدین . فراخوان به جبهه همبستگی تنها با 3 شرط , اتفاقا و دست بر قضا برای پاسخ به چنین ابهاماتی می باشد.
هچنین اینکه دیگران میل دارند همچنان به دنبال سراب « اصلاح طلبان » قلابی باشند و یا هنوز امیدی به « مذاکره » با دیکتاتوری خون ریز آخوندی بسته اند , اصلا و ابدا به مجاهدین مربوط نیست, این وضعیت تلخ و دردناک را باید « آنان » پاسخگو باشند. به همین سادگی!