هر چند جنگ دوم با پیروزی متفقین تمام شد اما جنگ باورهای فلسفی واجتماعی هنوز در تمام آلمان ادامه دارد. این باور آنچنان در روح وروان آلمانها رسوخ کرده که حتا سوسیالیسم اجباری آلمان شرقی نتوانست به باورهای نژادی آلمانها سایه بزند.
در آلمان شرقی بر خلاف آلمان غربی هر گز با گذشته آلمان و کارگزاران دولت آدولف هیتلر برخورد اساسی انجام نگرفت .بسیاری از اعضا دولت آلمان شرقی از اعضا حزب ناسیونال سوسیالیست بودند. در زیر پوست جریانی بنام حکومت کارگری در شرق آلمان احساس ضد خارجی وضد کومونیسم همچنان ادامه داشت تا فروریزی دیوار برلین.گداخانه آی بنام سوسیالیسم احساس ضد خارجی آلمانها را دو چندان کرد .
سوسیالیسم هر گز نتوانست نه در شوروی ونه در اروپای شرقی انسان بیافریند بلکه أین سوسیالیسم زادگاه نژاد پرستی و برتری جویی و گشتار خارجی در آلمان شد. پس از فروریزی شوروی سابق بر اساس آمار بیش ا
بدون انقلاب اکتبر اساسن آن گروهبان گمنام اتریشی بنام آدولف هیتلر هر گز نمیتوانست صدر اعظم کشور آلمان شود .
پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ تا امروز همین کشور آلمان ... پایگاه وارامگاه پیروان مکتب چپ و توده ای شده است. چه بسیار دشمنان سرمایه داری جهانی با هزار بدبختی خود را به آلمان رساندند تا هم از گزند آخوند خود پروژه در امان باشند وهم در آرامش و امنیت زندگی کنند .
آنچه متاسفانه مضحک به نظر میرسد زندگی ورفاه در کشور ی سرمایه داری و تبلیغ وکوشش برای سوسیالیسم که دیگر اعتباری ندارد..