مبنای حرکت جنگ افروزانه حکومت
آ. ائلیار
مبنای حرکت جنگ افروزانه حکومت
و چگونگی برخورد به مسئله
-----------
1-حکومت در تضاد « جامعه و حاکمیت اسلامی» قرار گرفته، دچار « بحران بود و نبود» یا حیاتی ست.
2- برای عبور از بحران، بعد از دیدار سران سه کشور در تهران، به « جنگ افروزی» متوسل شده
3- این جنگ را نخست در داخل، علیه نیروهای کرد آغاز کرده، چنین پیداست که به احتمال زیاد ادامه خواهد داد.
در خارج نیز طبق معمول در سوریه و جدیداً در عراق، درگیر است.
4- جنگ با نیروهای کرد، به قصد تحمیل جنگ به «خلق کرد»، و از آنجا با هدف سرکوب نظامی «مردم در سراسر کشور»،
و تحمیل جنگ به همه خلقها، پیش بینی میشود.
5- پروژه جنگ افروزی داخلی، توسط حکومت، که راه خروج از بحران انتخاب شده، در عمل ممکن است بر عمر حکومت نقطه پایان بگذارد.
----
6- تلفات انسانی در این جنگ وقتی کم میشود که « نیروهای مخالف حکومت» از « محل اسکان متحرک یا غیر ثابت» ، و « محل اسکان نمایی یا غیر واقعی» استفاده کنند.
7- شرایط مناسب یک دوره بعد از شروع تحریمها را ( جهت خیزش) نباید از نظر دور داشت.
8- حکومت خواهد کوشید تا شروع « این دوره مناسب خیزش» جنگ را به مردم کرد تحمیل کرده و آنرا سرکوب کند. و حتی اگر توانست « سراسری»کند.
9- دو حالت و شرایط میتواند پیش آید:
- اقدام آگاهانه، تا حد ممکن سازمان یافته، جهت« مقاومت و دفاع مشروع مردم کرد»، میتواند به خیزش سراسری منجر شود.
- کشیده شدن خود به خودی و «بی حساب کتاب» مردم کرد به درگیری، در شرایط عدم خیزش های سراسری، میتواند موجب شکست و سرکوبی گردد.
- در صورت تحمیل شدن جنگ به مردم ، اصل اقدام آگاهانه، تا حد ممکن سازمان یافته، جهت« مقاومت و دفاع مشروع مردم » را نباید از نظر دور داشت.
10-«تاکتیک جنگ»حکومت را، که در واقع جنگ علیه کل جامعه است، ضرورت دارد به «تاکتیک خیزش عمومی»تبدیل کرد. از راه « همبستگی عملی، سازمان یابی، و مقاومت و دفاع مشروع».
-خلق کرد لازم است بسیار آگاهانه به مسئله برخورد کند، در صورت لزوم تا میتواند نباید به تنهایی در گیر این جنگ نابرابر و تحمیلی شود، که هدف حکومت است، لازم است نیرو را در جهت« خیزش عمومی و سراسری» تدارک دید و سوق داد.
11-گذشت زمان بحرانی، به سود رهایی جامعه، و به زیان جکومت کار میکند. حکومت در داخل خود تقسیم شده و به دو تاکتیک متضاد رسیده است:
- تاکتیک جنگ و سرکوب
- تاکتیک آزادی و آشتی ملی( برای حفظ حکومت)
آنچه اکنون در مورد کردها عمل شده، تاکتیک جنگ است. با گذشت زمان تضاد بین خود حکومت، بزرگ و عمیق تر خواهد شد. شکست تاکتیک جنگ نه تنها از طرف جامعه، بل حتی در داخل خود حکومت نیز رقم خورده است.
از این رو « چرخ زمان» سرنوشت ناکارآمدی و شکست تاکتیک جنگ و لاجرم خود حکومت را تعیین خواهد کرد.
12- حکومت طبق معمول برای فریب افکار عمومی خواهد کوشید بهانه های « تروریسم، تجزیه طلبی، اختلاف "کرد ترک"،
"وابستگی به آمریکا-اسراییل-عربستان" را تبلیغ کند. که چهل سال است روی این « سیاست دشمن تراشی و نفاق افکنی»
کاز میکند. با اینکه این سیاست نتیجه عکس داده، و او را به لبه پرتگاه رسانده، ولی هنوز دست بردار نیست. و ادامه خواهد داد.
13- مقاومت و دفاع مشروع در برابر هر حکومت ظالمی، حق هر خلقی ست. ضرورت دارد همه خلقها در برابر حکومت ظالم با همدیگر همبستگی عملی نشان دهند، و طرح و حل مسالمت آمیز اختلافات داخلی خود را به بعد از رهایی موکول کنند.
----
6- تلفات انسانی در این جنگ وقتی کم میشود که « نیروهای مخالف حکومت» از « محل اسکان متحرک یا غیر ثابت» ، و « محل اسکان نمایی یا غیر واقعی» استفاده کنند.
7- شرایط مناسب یک دوره بعد از شروع تحریمها را ( جهت خیزش) نباید از نظر دور داشت.
8- حکومت خواهد کوشید تا شروع « این دوره مناسب خیزش» جنگ را به مردم کرد تحمیل کرده و آنرا سرکوب کند. و حتی اگر توانست « سراسری»کند.
9- دو حالت و شرایط میتواند پیش آید:
- اقدام آگاهانه، تا حد ممکن سازمان یافته، جهت« مقاومت و دفاع مشروع مردم کرد»، میتواند به خیزش سراسری منجر شود.
- کشیده شدن خود به خودی و «بی حساب کتاب» مردم کرد به درگیری، در شرایط عدم خیزش های سراسری، میتواند موجب شکست و سرکوبی گردد.
- در صورت تحمیل شدن جنگ به مردم ، اصل اقدام آگاهانه، تا حد ممکن سازمان یافته، جهت« مقاومت و دفاع مشروع مردم » را نباید از نظر دور داشت.
10-«تاکتیک جنگ»حکومت را، که در واقع جنگ علیه کل جامعه است، ضرورت دارد به «تاکتیک خیزش عمومی»تبدیل کرد. از راه « همبستگی عملی، سازمان یابی، و مقاومت و دفاع مشروع».
-خلق کرد لازم است بسیار آگاهانه به مسئله برخورد کند، در صورت لزوم تا میتواند نباید به تنهایی در گیر این جنگ نابرابر و تحمیلی شود، که هدف حکومت است، لازم است نیرو را در جهت« خیزش عمومی و سراسری» تدارک دید و سوق داد.
11-گذشت زمان بحرانی، به سود رهایی جامعه، و به زیان جکومت کار میکند. حکومت در داخل خود تقسیم شده و به دو تاکتیک متضاد رسیده است:
- تاکتیک جنگ و سرکوب
- تاکتیک آزادی و آشتی ملی( برای حفظ حکومت)
آنچه اکنون در مورد کردها عمل شده، تاکتیک جنگ است. با گذشت زمان تضاد بین خود حکومت، بزرگ و عمیق تر خواهد شد. شکست تاکتیک جنگ نه تنها از طرف جامعه، بل حتی در داخل خود حکومت نیز رقم خورده است.
از این رو « چرخ زمان» سرنوشت ناکارآمدی و شکست تاکتیک جنگ و لاجرم خود حکومت را تعیین خواهد کرد.
12- حکومت طبق معمول برای فریب افکار عمومی خواهد کوشید بهانه های « تروریسم، تجزیه طلبی، اختلاف "کرد ترک"،
"وابستگی به آمریکا-اسراییل-عربستان" را تبلیغ کند. که چهل سال است روی این « سیاست دشمن تراشی و نفاق افکنی»
کاز میکند. با اینکه این سیاست نتیجه عکس داده، و او را به لبه پرتگاه رسانده، ولی هنوز دست بردار نیست. و ادامه خواهد داد.
13- مقاومت و دفاع مشروع در برابر هر حکومت ظالمی، حق هر خلقی ست. ضرورت دارد همه خلقها در برابر حکومت ظالم با همدیگر همبستگی عملی نشان دهند، و طرح و حل مسالمت آمیز اختلافات داخلی خود را به بعد از رهایی موکول کنند.