آقای تبریزی...نوشته بودید که (( همچنان که همگان دیده اند پان ترک هائی که در ایران گلوبال تاخت و تاز می کنند بارانی از تهدید، تحقیر، توهین، دشنام، ناسزا، ریشخند، هرزنامه، تهمت و ..... را درباره من و نوشته های من به ایران گلوبال می بارانند!)
کار بر گرامی..تا آنجا که من بیاد دارم و در صفحانت ایران گلوبال درج و منتشر شده است , هیچ کسی شما را نه تهدید و نه توهین کرده است و نه کسی به شما بی احترامی کرده است. هیج کسی نه به شما دشنام داده است و نه کسی با شما (( دشمنی )) دارد. اگر به غیر از این بود, آقای توکلی و کارمندان محترم این سایت هشداری به این کاربران می دادند. ایران گلوبال (( رینگ بوکس )) نیست که به جان هم بیافتیم. فکر میکنم تنها سایتی است (( برخورد اندیشه ها )) بطور سالم ادامه دارد. متاسفانه شما (( انتقاد )) را با تهدید و سرزنش عوضی گرفته اید. دلیلش هم خیلی ساده است. کسانی که افکار
آقای تبریزی...نوشته بودید که
آقای تبریزی...نوشته بودید که
lachin
عنوان مقاله:
گر ما جای نظام بودیم؟
چپ دارند و در عقیده (( استالینیستی )) غوطه ور هستند, متاسفانه بوئی از (( دموکراسی )) نبرده اند و به افکار و اندیشه دیگران هم احترام نمی گذارند. از ( انتقاد ) میترسند و منتقدین را به جای دشمن , عوضی میگیرند. دادگاه های کذائی استالین بهترین نمونه از این دیکتاتوری است. انتقاد ساختاری , یکی از پایه های اصلی پیشرفت یک انسان در یک فصای باز سیاسی است. اگر کسی مرا انتقاد فکری, اندیشه ای , و مهمتر از همه انتقاد کاری نکند, من در زندگی هیچ وقت پیشرفت نخواهم کرد. انتقاد از خود, خوشبختانه یکی از موضوع های درس دانشگاهی بود که از سال اول یاد گرفتیم. کسی که در قرن 21 با مشاهده کردن مبارزات سیاسی ملل های مختلف برای تعین حق سرنوشت و تحصیل با زبان مادری را با ( کله پاچه , بوقلمون سرخ کرده, شراب فرانسوی, ویسکی اسکاتلندی........) عوضی گرفته باشد , و خود را به « ننه من غریبم » بودن میزند, هم هیچ دردی را درمان نخواهد کرد.