پیروز عزیز این حرفهای اخیر شما را باید به زر نوشت. یکی از انها را اینجا می اورم
شاعر شعر "دوست داشتن را دوست بدار" هرکه باشد مانند مارکس خیال میکند که آدمیزاده فرشته است وبا نمودن راه راست به او و با مختصر کمک حکومت, آدمیزاده به راه راست می افتد و یک وجب خاک خدا, بهشت موعود میشود. چنین نیست. "آدمیزاده طرفه معجونی ست, کز فرشته سرشته وز حیوان" و فرد با خصلت ارثی و مادرزادی به دنیا میآید. شرایط محیط زیست و تربیت میتواند این خصلت را تا حدودی تعدیل و کنترل نماید ولی نمیتواند آنرا از بین ببرد. همگان یکسان نیستند.
در " زمانه ای که هرکس به خود گرفتار است" و ناسیونالیست چنان "در آینه, حیران حسن خویشتن است" که دیگر جایی برای دیدن رشته های الفت هزاران ساله و دوست داشتن همسایه باقی نمانده و برق مد روز "حق تعیین سرنوشت" تتمه خاطرات را از نظر محو کرده است.
دهانت را می‌بویند