یک بار دیگه به سهم خودم تشکر میکنم از آقای توکلی بخاطر روشنگریهاشون و اینکه تا جایی که من دیدم و متوجه شدم همیشه وجدان و اخلاق رو مبنای موضعگیریهاشون قرار میدن. متاسفانه همون طور که در این ویدئو آقای توکلی گفتن، اتمسفری بسیار مسموم توسط برخی نیروهای اپوزوسیون خارج از کشور بوجود آمده. به آنچه که ایشون گفتن، من هم نظر خودم رو اضافه میکنم (گرچه نمیدونم با این نظر من موافق هستن یا خیر)... مثلا می بینیم طوری وانمود میشه که گویا همه مردم ایران به شدت طرفدار تحریم هستن و با هر بار بالا رفتن قیمت دلار از خوشحالی بالا و پایین پریده به جان بولتون و پمپئو پیامهای تشکر و خسته نباشید ارسال میکنند و خواستار فشار بیشتر و حتی تحریم دارو و آب و غذا هم میشن. باید بگم به نظر من، این روسیاهی به اون دسته از اپوزوسیون خارج از کشور که چنین رویه ای رو در پیش گرفتن خواهد موند چون که مردم واقعا تحت فشارند.
یک بار دیگه به سهم خودم تشکر
یک بار دیگه به سهم خودم تشکر
آشچی
عنوان مقاله:
آشچی
با سقوط ارزش پول ملی اقشار فراوانی به خاک سیاه میشینند. پروژه ها تعطیل میشه و مهندسین و کارگران بیکار میشن. دانشجویان خارج از کشور به شدت به مشکل برمی خورن. بیماران مشکل تهیه دارو پیدا میکنن. کسب و کار بازار و معاملات میخوابه و خیلیها متضرر میشن ولی باز در این بین عده ای متاسفانه ترامپ رو شیردل و غیره لقب میدن و برای تشدید تحریمها لابی میکنن. این خیلی بی شرمی میخواد. به علاوه اینکه به نظر من (که حالا خیلی هم اصرار ندارم تحلیلم درست باشه)، با توجه به رویه ای که بقیه کشورهای جهان در مقابل تحریمهای یک جانبه آمریکا در پیش گرفتن و ضرر و زیانهایی که در اثر فروپاشی کامل اقتصادی و سیاسی ایران، اروپا رو تهدید میکنه (مثل سیل مهاجرت و افزایش قیمت نفت و امکان بروز جنگ)، این تحریمها فقط تا یک جایی کارگر خواهد افتاد. یعنی، ریال تا یک حدی سقوط خواهد کرد (حالا ممکنه این حد، 50 یا 70 هزار تومن هم بشه) ولی بعدش به ثبات خواهد رسید و ارزشش به صورت تدریجی شروع به افزایش پیدا خواهد کرد. یعنی از کی؟ یعنی مثلا سه - چهار ماه بعد از شروع تحریمهای نوامبر. یعنی از زمانی که نفت ایران به هر ترتیب فروش بره، شرکتهای ریسک پذیر خارجی که منافعی در آمریکا ندارن کم کم وارد بازار ایران بشن، ساز و کارهای اروپاییها برای دور زدن تحریم بعد از آزمون و خطا شروع به جواب دادن بکنه و ... واقعیت اینه که در دنیای تجارت هیچ کس نمیتونه دیوار آهنین به دور کشور بزرگ و پر از منابعی مثل ایران بکشه. تاجر و بارزرگان و سرمایه گذار خارجی وقتی میدان رو خالی از رقیب ببینه، به فکر سود میفته، خصوصا که دولتش هم ازش رسما حمایت بکنه. آخرش هم احتمالا هر دو طرف تنشها رو کاهش میدن، مثلا اسد از ایران درخواست داده میشه که نیروهاش رو خارج بکنه و ایران هم با در نظر گرفتن مشکلات کمرشکن داخلیش با رضایت این کار رو میکنه و از طرفی ترامپ هم چندتایی مسیج در باب اینکه حسن روحانی و علی خامنه ای چقدر دوست داشتنی و لاولی هستن میذاره و بالاخره این غائله میخوابه. چون برای اینکه غائله نخوابه، نیاز به اجماع جهانی هست. رئیس جمهوری که در سازمان ملل بلند بلند بهش میخندن، امکان نداره بتونه چنین اجماعی رو بوجود بیاره. همین حالا هم میبینیم که روحانی مذاکره رو کلا نفی نمیکنه.... این وسط آنچه که میمونه، خانه خرابی هست برای مردم ایران و روسیاهی برای کسانی که از افلاس مردم خوشحال و شادمان هستن.