تقديم به رفيق تودهاى مردم،

تقديم به رفيق توده هاى مردم، سعيد سلطانپور
كه همچون خسرو، خونش پيرهن كارگران، دهقانان، سربازان و خاكش بود و تقديم به همه انانى كه ايستاده مردن را بر خميده زيستن ترجيح ميدهند.

من از تسليم، از ترديد رفتن،
به هر نام و به هر شكلى،
و از بنشستن و در جا زدن در راه ،
بيزارم،
من از اين روزگار تلخ و طوفانى،
از خون بازى اين قحبه ها پيدا و پنهانى،
و از ديو و دد و اضداد انسانى،
ز ادم ها به انسان ها گله دارم،
مرا يارى نماييدم،
كه در اين راه پر پيچ و خم و سنگى و ناهموار،
چنين باشم، چنان كوشم،
كه سنگى از مسير راه بردارم،
نه خود سنگى شوم در راه،
كه از بنشستن و در جا زدن در راه،
بيزارم

سعيد رضا
پاييز ١٣٩٤