در جواب مولانا جلال الدین تبریزی.
نکـــن بـــاز آن لبـــان پـــر از فحـــش ای رفیـــق..
لبـــان دوختــــه بــه از چهـــره خـــورتانـــت آرزوست..
بگفتی تـــرک بـــی غیـــرت بــه جـــرم عشـــق وطن..
« چئــــنلی بـــل » ام با کــــور اوغلـــو , نیــــگارم آرزوست..
گـــذارم احترام به چـــگوارا و پـــانچـــو ویـــلای تـــو...
بیـــافتم همیشـــه به پایـــش ستــــــّار خـــانــم آرزوست...
هم از استـــالین نوشتــــی و هــم از لنیـــن..
بکـــردی فرامــــوش ز بـــاقــر خــانـــم آرزوست...
نـــگفتی هیـــچ از « عـــلی مســـیو » آن راد مــــرد...
به دیـــدار حسین و قــــدیرم آرزوست....
نوشتــــــی ز کمونیـــزم و انتــــر ناسیـــونالیـــزم...
دگــــر باره آن انقلاب مشروطـــه ام آرزوست..
بگفتـــی همیشـــه تــک میهـــنی شود ایـــن جـــهان..
بــکوبند بر سرت با بیل و کلنگم آرزوست..
ادامه
در جواب مولانا جلال الدین
در جواب مولانا جلال الدین
lachin
عنوان مقاله:
مقایسه جملات سومری و ترکی 2
دوستان.... بچه های کربلا علی مسیو ( حسین و قدیر 17 و 18 ساله ) در هنگام انقلاب مشروطیّت همراه با ثیقه السلام بوسیله روسها در تبریز به دار آویخته شدند. آنچه که گفته میشود قبل از انداختن طناب بر گردن ( قدیر) ایشان فریاد می کشید (( یاشاسین مشروطه... یاشاسین مشروطه ))..روح تمام آزادمردان شاد...