رفیق گرامیم آ. ائلیار سلام؛
بهنام چنگائی
عنوان مقاله:
نبرد طبقاتی با دین دولتی؛
رفیق گرامیم آ. ائلیار سلام؛
بسیار مسرورم کردی که نوشته ام را خوانده و چنین روشن و سرراست دیدگاه هایت را بر این مقاله افزوده و با شفافیت بازتاب داده ای سپاسگزارم.
ائلیار جان حق با توست و اوضاغ با ایده های انسانی انقلابی ما که در جستجوی فردا و دنیای دیگری هستیم در رودرروئی و تناقض مقطعی دچارمی باشد!
چراکه از یکسو خلاء جبهه ای مشترک از نیروهای دمکرات، چپ و کمونیست مایه ی نگرانی ست؛ و از دیگرسو، ترفندهای همسونی تاریخی شیخ و شاه کوس فریبنده مردمی می زند و در کنار آن امپریالیسم آمریکا و یارانش می توانند در همیاری و لجستیک با طیف های لیبرال ملی مذهبی های، اصلاحچی ها و یا جبهه ملی لیبرال ناسیونالیست های وطنی را با وعده گول زده و به پشتیبانی رضا پهلوی بمیدان بیاورد و دوباره تاریخ سیاه و ننگین شاه و شیخ و یا ائتلافی از آنها تکرارشود.
برجستگی شرایط کنونی در شکوفائی خردجمعی ست که نشانه های چشمگیر آنرا در هفت تپه ای ها، فولاد اهواز و همبستگی همه ی دانشگاه های کشور در همبستگی با کارگران بپاخاسته است که آنها خواستار " اداره ی شورائی و رد خصوصی سازی ها هستند.
البته نباید فراموش کرد که این درخواست اداره و اراده مستقل و شورائی کارگران که همینک مورد توجه هفت تپه ای هاست، آن خواسته در زیر سرکوب عریان رژیم، و توامان زیر شکنجه ی نارسائی و تنگدستی از بیکاری میلیونی و گستردگی گرسنگی بی امان است که ناگزیری با نرمشی منطقی را حکایت می کند، و احتیاط درخواست های صنفی حقوقی خود را چنین زیر پوشش بازگشت به دولتی شدن کارخانه ها برمی گرداند.
تردید ندارم که چنانچه فضای امنیتی توسط سازمانیابی کارگری توده ای بیش از پیش افزون شود می توان منشأ تهدید و تعدیل و عقب نشینی استبدادشده و چهره ی خواسته ها سیاسی و ساختارشکن تر شود.
آنگاه ما خواهیم دید که کارگران و خواسته های شان مستقیم خامنه ای و دولت دینی او و مافیاهایش را به باد سرزنش و سرکوب و انتقام خواهندکشاند.
بنابریت ما نیاز به روشنگری و افشاگری هرچه بیشتر داریم و خود همین آگاهیرسانی و بیداری توده ای یگانه پشتوانه ی فردا دیگر ماست که طبقه کارگر همینک نشان می دهد که توانائی اجرا و پیشبرد آنرا دارد و ماهم در کنار آنها قرارداریم و مطیع اراده ی آنها هستیم.
بنابرین ایجاد هرتشکلی بیش از همه می باید در راستای همین تشویق اراده ی طبقاتی توده ای باشد.
هیچ ادعای جایگزینی ای هیچگاه نمی تواند بدون پاسخ و گوش بفرمانی نیروی کار، تبات داشته باشد و من ترجیح می دهم توانم را صرف هوشیارسازی مبارزه مردمی کارگری کنم. زیرا انقلاب کار توده هاست و نگهداریش هم جز از پس توان کارگران و توده ها برنمی آید. من کمترین دانش ائتلافی در جنبش و خیزش کارگری توده ای داشته ایم؛ بااینوجود همینک می توان گفت که شایسته است از هفت تپه ای ها و فولاد اهواز آموخت. باقی شرایط در متن و بطن رویدادها صف بندی های امروز و فردا را برجسته خواهندساخت.
البته امکان دارد که ما غافلگیر طیف های ضدمردمی راست ملی و ملی مذهبی و یا نیم پهلوی شویم. آنها نیز نمی توانند به آرامش خیال برسند؛ چون نیروهای چپ و کمونیست اگرچه پراکنده و مردمی کارگری اند و باور به دگرگونی به آنها و ما نحوه ی دانش مبارزه ی اجتماعی و همکاری فراایدئولوژیک را هم می آموزد و ما می دانیم که در این راستا پیشروان کارگران و اندیشه ورزان تاریخ شناس در صف پیشگامان قراردارند.
باسپاس
البته نباید فراموش کرد که این درخواست اداره و اراده مستقل و شورائی کارگران که همینک مورد توجه هفت تپه ای هاست، آن خواسته در زیر سرکوب عریان رژیم، و توامان زیر شکنجه ی نارسائی و تنگدستی از بیکاری میلیونی و گستردگی گرسنگی بی امان است که ناگزیری با نرمشی منطقی را حکایت می کند، و احتیاط درخواست های صنفی حقوقی خود را چنین زیر پوشش بازگشت به دولتی شدن کارخانه ها برمی گرداند.
تردید ندارم که چنانچه فضای امنیتی توسط سازمانیابی کارگری توده ای بیش از پیش افزون شود می توان منشأ تهدید و تعدیل و عقب نشینی استبدادشده و چهره ی خواسته ها سیاسی و ساختارشکن تر شود.
آنگاه ما خواهیم دید که کارگران و خواسته های شان مستقیم خامنه ای و دولت دینی او و مافیاهایش را به باد سرزنش و سرکوب و انتقام خواهندکشاند.
بنابریت ما نیاز به روشنگری و افشاگری هرچه بیشتر داریم و خود همین آگاهیرسانی و بیداری توده ای یگانه پشتوانه ی فردا دیگر ماست که طبقه کارگر همینک نشان می دهد که توانائی اجرا و پیشبرد آنرا دارد و ماهم در کنار آنها قرارداریم و مطیع اراده ی آنها هستیم.
بنابرین ایجاد هرتشکلی بیش از همه می باید در راستای همین تشویق اراده ی طبقاتی توده ای باشد.
هیچ ادعای جایگزینی ای هیچگاه نمی تواند بدون پاسخ و گوش بفرمانی نیروی کار، تبات داشته باشد و من ترجیح می دهم توانم را صرف هوشیارسازی مبارزه مردمی کارگری کنم. زیرا انقلاب کار توده هاست و نگهداریش هم جز از پس توان کارگران و توده ها برنمی آید. من کمترین دانش ائتلافی در جنبش و خیزش کارگری توده ای داشته ایم؛ بااینوجود همینک می توان گفت که شایسته است از هفت تپه ای ها و فولاد اهواز آموخت. باقی شرایط در متن و بطن رویدادها صف بندی های امروز و فردا را برجسته خواهندساخت.
البته امکان دارد که ما غافلگیر طیف های ضدمردمی راست ملی و ملی مذهبی و یا نیم پهلوی شویم. آنها نیز نمی توانند به آرامش خیال برسند؛ چون نیروهای چپ و کمونیست اگرچه پراکنده و مردمی کارگری اند و باور به دگرگونی به آنها و ما نحوه ی دانش مبارزه ی اجتماعی و همکاری فراایدئولوژیک را هم می آموزد و ما می دانیم که در این راستا پیشروان کارگران و اندیشه ورزان تاریخ شناس در صف پیشگامان قراردارند.
باسپاس