من هم به نوبه خودم این سالگرد

بعد از استقرار سیستم جدید، که البته نوشداروی بعد از مرگ سهراب بود، ما مشاهده کردیم که یک باره آن بحثهای 24 ساعته داغ و نفس گیر فروکش کرد. در حالی که گرفتن کد کامنت نویسی از ایران گلوبال زحمت و هزینه ای هم ندارد. همین الان در صفحه اول دو مطلب یکی از آقای لوایی و دیگری از آقای مهران ادیبیان وجود دارد که دو دیدگاه کاملا متضاد در رابطه با مساله ملی را نمایندگی میکنند. ولی می بینیم که این مقالات هم هیجانی بر نمی انگیزد در حالی که قبلا زیر مقالات آقای لوایی شاید دهها کامنت موافق، مخالف، مدح و ثنا و استاد خواندن ایشان، فحش خواهر مادر به ایشان و خلاصه از هر رقم گذاشته میشد.
من جدا معتقدم که آن بحثها تا حدود زیادی تصنعی و دست ساز وزارت اطلاعات رژیم بود که با نیات بسیار مخربی اداره میشد. برخی هم البته از هر دو طرف به قول معروف جوگیر شده، دنبال عناصر اطلاعاتی راه می افتادند. برخی هم شاید بیماران روانی بودند که از فحش دادن و فحش خوردن لذت برده، خودشان را تخلیه می کردند. نشان به آن نشان که اگر کسی حرف جدی برای گفتن دارد، همین الان هم میتواند با گرفتن کد سایت بدون توهین حرفش را بزند. ولی این کار را نمی کنند چون ترویج توهین و نفاق فلسفه کار عده ای بود.
ضمنا معتقدم که مسؤولیت ضربه ای که به ایران گلوبال خورد و بسیاری از نویسندگان جدی از سایت فرار کردند مستقیما بر عهده جناب توکلی است. ایشان انسان با حسن نیتی هستند ولی من هم معتقدم که درک درستی از آزادی بیان ندارند. در حالی که یک طرف ارتش سایبری حرفه ای تشکیل داده و هدفش تخریب است، تو نمی توانی مثل شرایط عادی رفتار کنی. اگر این جوری بخواهی پیش بروی شانس موفقیتت صفر است، موفق شدنت با طبیعت اشیا در تضاد است اصلا. اگر در این کار اصرار بکنی، آخر و عاقبتت میشود داستان آن بابا که هم پیاز خورد، هم چوب خورد، هم پول داد. حالا هم نویسندگان فراری شدند، هم مجبور شدی این سیستم را پیاده کنی. ما جامعه ای هستیم که در بهترین حالت در حال گذار از دیکتاتوری به دموکراسی هستیم. که تازه خود این حکم هم جای سؤال دارد. مثلا اگر این جوری است، دموکراسی تا چه حد با سلطنت طلبی و رضا شاه روحت شاد جور در میاید؟ یعنی که دیکتاتوری و تمایل به داشتن ارباب و آقا بالاسر تا مغز استخوان ما ایرانی جماعت نفوذ کرده. حالا تو این وسط اگر بخواهی ادای دموکراسی دانمارک را در بیاوری، میشود قضیه کلاغ که خواست ادای راه رفتن کبک را دربیاورد.