این قضیه خروج نیروهای

وضع اقتصادی ترکیه اصلا خوب نیست. ارزش لیره بعد از انتخابات ریاست جمهوری شدیدا افت کرد و حتی به 7.5 لیر در ازای یک دلار رسید. در حالی که قبلش یک دلار 4.5 لیر بود. حالا بین 5 تا 5.5 لیره که خیلی زیاده چون ترکیه مبالغ هنگفتی ارز خارجی بدهکاره. یعنی که بالا رفتن ارزش دلار، قرضهای ترکیه رو بیشتر هم میکنه و باعث ورشکستگی شرکتهای بزرگ میشه. در یک چنین وضعیتی، اردوغان سیاست تفرقه افکنی، دودسته کردن و رو در رو قرار دادن مردم رو مثل همیشه در پیش گرفته. با بی شرمی در اجتماعات به روزنامه نگاران آزاد حمله میکنه و رسما اونها رو تهدید میکنه. یک نمونه اش خبرنگاری به نام فاتح پرتاکال خبرنگار شبکه فوکس تی وی. اسم فامیل این بنده خدا در ترکی همون پرتقال هست. حالا اردوغان در اجتماع مردمی با یک لحن لاتی دراومده بود که نمیدونم این پرتقاله، نارنگیه، نارنجه...بعدش هم تهدید میکرد که اگه حد و حدودش رو نشناسه، ملت گردنش رو خورد خواهد کرد (یاد امت همیشه در صحنه آخوندهای خودمون افتادم). دوباره اتهامات مسخره فتوچی بودن به نویسندگان روزنامه های دموکراتیک شروع شده. این بار روزنامه سؤزجی هدف هست که از آخرین سنگرهای دفاع از آزادی قلم به شمار میره. یکی دیگه از محورهای حماسه سرایی اردوغان تهدید به حمله به شمال سوریه هست. این موضوع صرفا به خاطر انحراف افکار عمومی از موضوعات مهمتر اقتصادی قراره که انجام بگیره. برخی کارشناسان در ترکیه میگن اینکه درست قبل از انتخابات شهرداریها قرار نیروهای آمریکایی سوریه رو ترک بکنن، بی دلیل و اتفاقی نیست. بلکه این کار کمک غیر مستقیمی هست به اردوغان از طرف ترامپ. کلا آک پارتی یک پروژه دست ساز از طرف آمریکاییها برای محو نهادهای دموکراتیک و سکولار ترکیه و همتراز کردن ترکیه با یکی از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هست. بنابراین اصلا عجیب نیست که چنین کمک غیبی به اردوغان انجام بشه. توضیح اینکه انتخابات شهرداریها در ترکیه اهمیت زیادی داره. مثلا بودجه استانبول از بودجه وزارت دفاع بیشتره و رانت عجیبی این وسط وجود داره. از دست رفتن هر یک از دو شهر آنکارا یا استانبول میتونه ضربه جدی به اردوغان و رانت خوارهای دور و برش وارد بکنه. در چند روز گذشته، عمر البشیر رئیس جمهور سودان وارد دمشق شد. این قضیه در ایران سر و صدایی به پا نکرد ولی در ترکیه موضع بحث جدی قرار گرفت. البشیر با اردوغان روابط خوبی داره. بنابراین عجیب بود که به دیدن اسدی بره که اردوغان دل خوشی ازش نداره. برخی کارشناسان ترکیه اعتقاد دارن که عمر البشیر به نیابت از اتحادیه عرب به دمشق رفته تا به اسد درباره اینکه اتحادیه عرب پیروزیش رو قبول کرده، اطمینان بده. بعد اتحادیه عرب از اسد حمایت خواهد کرد تا سوریه رو بازسازی بکنه. در عوض، هم نیروهای ایرانی و هم ترک باید از سوریه خارج بشن.
در مورد ایران، من فکر میکنم که این موضوع باعث اعتماد بنفس کاذب بیشتر آخوندها و پاسداران خواهد شد که بگن بعله! وعده الهی تحقق پیدا کرد و اسلام پیروز است و از این چیزها. بعدش ولی ترس من اینه که اون قدر شر به پا بکنن که رئیس جمهوری بعدی آمریکا مجبور بشه به ایران حمله بکنه و جنگ خانمانسوزی بر این مملکت تحمیل بشه.
موضوع بعدی از دید اوپوزوسیون سلطنت طلبی و فرشگردی هست که هر وقت بوی کباب به مشامش برسه شروع میکنه به سر و گوش جنبوندن. بعد هم که دید خبری نیست، بر میگرده سر خونه اول و فحش دادن به همدیگه در تلویزیونهای لس آنجلسی. به هر حال شاید آخر و عاقبت ی.پ.گ برای این افراد درس عبرتی بشه که نمیشه با طناب ترامپ یا هر شخص اجنبی دیگه به چاه رفت. یعنی امیدوارم که این طوری بشه.