زبان فارسی را دوست دارم و

زبان فارسی را دوست دارم و موسبقی و فرهنگ آنرا ولی وقتی احترام بزبان فارسی معادل محو هویت و زبان فرهنگ زبان مادریم ترکی می شود آنموقع است که احساس می کنم بوی تجاوز می آید و احساس بدی بمن دست می دهد و احساس می کنم این هموطنی معادل احترام به زبان و فرهنگ فارسی و تحقیر زبان ترکی و ممنوعیت آن را بدنبال دارد ، بعد این احساس در من بوجود می آید که عشق به وطنی بنام ایران معادل از دست دادن هویت ترک بودنم و به ممنوعیت زبان مادریم خاتمه پیدا خواهد کرد، یعنی از خود بیکانکی و اگر هم یک لحظه کوچکترین ارزشی و احترامی بزبان مادریم بگذارم و یک لحظه به جوکهای یه ترکه بود نخندم اسمم را تجزیه طلب پانترکیست خواهند گذاشت، من نمی دانم در دست این هویت خواران هموطن نما چکار باید بکنم، آیا من با حفظ هویت خود نمی توانم هموطن تو باشم، پس خدا حافظ ایران، پیش بسوی استقلال آزربایجان جنوبی.