جناب لاچین گرامی سلام؛

خود برابر راست، راست میانی و طیف لیبرال ملی مذهبی ها بعنوان قطب قدرت جایگاه تعیین کننده ای حالا ندارند. و همینک و در همین آغاز روند فروپاشی و سرنگونی، و چالش پسادوران آن نیز می توانیم ببینیم و می بینیم که او نمی تواند به یک نیروی مقتدر سیاسی دست یافته و فراروید؛ چه رسد به اینکه او بخواهد به تنهائی قدرت سیاسی را تصرف کرده و بنا به "نگرانی" شما یکه تازی سیاسی کند. نه چنین چیزی متصور نیست، هم بخاطر باور و نجربه های خود و هم بخاطر پراکندگی آشکارش!

اما از این بخش که بگذریم، می رسیم به اینکه یک حقیقت آشکار وجود عینی و قابل لمس دارد، آن اینکه نیروی های چپ و کمونیست ایران و جهان "پتانسیل مادی و اجتماعی طبقاتی" بالائی دارند؛ همانگونه که همزمان بحران ایدئولوژیک کمرشکنی را هم برکول می کشند.
و شرایط چندش آور و مرگبار سرمایه سالاری نئولیبرال جهانی، آنهم با دمل چرکین آن (( ترامپ)) می بینیم که با یاران صهیونیستی در منطقه، و با درندگان ناتوئی اش در جهان قصد ویرانی همه ی ارزش ها و دستاوردهای تاریخ نوع انسانی و مردمسالاری را دارد. البته اگر بتواند!؟ خودش که دیروز گفت: آمریکا نمی تواند برای همیشه ژاندارم جهان باقی بماند! و این درست است. کارگران و مردمان بیکار و گرسنه و خشمگین جهان بیش از این میلتاریسم ویرانگر امپریالیسم آمریکا و یارانش را تاب نمی آورند.

اما ما با تجربه های تلخ، درهم شکسته و ویرانگر چپ و کمونیستی گذشته، هم مای چپ ایرانی و هم کمونیست های جهانی درس های گران و فراوانی را از گذشته ها فراگرفته و کم و بیش سال هاست که بکارمی گیریم. با این تفاوت که روند دگرگونی بسان زایش نوزاد، برای مادر بسیار دردناک و سخت می باشد. همچنانکه حفظ دستآوردهای پیشینیان ما نیز در جای خود ارزشمندی تاریخی ولائی دارد که از آنها هم آموخته ایم.

حالابرگردیم به کشورمان و یافتن پاسخی به نابرابری ها و سرکوب ها و تبعیض هائی قومی، مذهبی، اتنیکی و ملی ایکه بواقع نه تنها وجود شرم آور، بلند و دردآور داشته، بلکه همچنین وجود آنها مایه چنددستگی، ناتوانی قدرت اجتماعی طبقاتی و هراسناکتر از همه مادر ستیزهای کور قومی و ملی در میان جامعه ی رنگین کمانی ما شده، و پیوسته بسود این یا آن خودکامگان شاهی و شیخی بکاررفته است. خیانت به حقوق بشری که به هیچوجه نباید دوباره تکرارشود. مگر می شود فراموش کرد که راسیسم ...نادان به من " لر" خر می گفت؟ و یا ...! نه هرگز.

در این زمانه ی پرآشوب و رشد گردنه گیری های سرمایه سالاری نئولیبرال و بهره کشی ظالمانه " ملی داخلی" و " منطقه ای جهانی" از کارگران و زحمتکشان نشان می دهد که (( درد و درمان "نوع انسان کار" در همه ی "جهان" یکی ست.))، و دیگر عصر یکه تازی مذهبی، قومی و قبیله ای و سرکوب های اتنیکی شاهی و شیخی نباید مانع همبستگی آنها شود! و می باید برای همیشه تبعیض به پشت سر سپری شده، و حق تعیین سرنوشت ملت ها بدست خود آنها باشد و می باید بخواست مستقل هریک از آنها خودمدیریتی سپرده شود؛ همچنانکه آموزش بزبان مادری و ترویج و تشویق اتنیک آنها و یافتن ابزارهای همزیستی مسالمتجویانه در یک کشور به میل و به اختیار دلبخواهی!

ما اجازه نداریم فراموش کنیم که برتریجوئی های رایج گذشته میان این ملت علیه ملت دیگری، و جدائی ها و شکاف های میان آنها می تواند همگی را بسادگی به تیغ جهانخواران خارجی، و در داخل به دندان تیز درندگان فاشیست، ناسیونالیست، فناتیست، پانیست و ...بسپارد. هوشیارباشیم! ما از مزایای عدم تمرکز قدرت، قدرت افقی و قدرالیسم کم کم می دانیم و ناگزیر باید با امیدواری و یکپارچگی کنارهم بایسیم!

در این راستا بنا به گواه تاریخ، چپ ها و کمونیست ها همیشه در کنار کارگران و توده ها بوده و بی کوتاهی و مضایقه مدافع برابریجوئی و تبعیض زدائی بوده و خواهدماند.
باسپاس