وقتی بعد از چهل سال استبداد مذهبی حاکم بر کشورمان، نیروهای آزادیخواه، برابری طلب و دمکرات ایرانی هنوز به تعاملی حداقلی در مبارزه ای مشترک با دشمنی مشترک نرسیده اند و هر یک ساز خود را کوک میکند، طبیعی است که در عرصه سیاست بازی !!! چنان اب سر بالا برود و بوی کباب چنان برخی فعالین سیاسی !!! را مست کند که به ابو عطا خواندن روی بیاورند.
درخواست جهت واردات ازادی و دمکراسی از طریق تجاوز نظامی و موشک و بمب و تخریب کشور، فقط و فقط نشان از عقب افتادگی سیاسی و سرسپردگی مطلق درخواست کننده و اعوان و انصارش دارد.
اینطور که مشاهده میشود، مبارزات پر شور و درخشان کارگران، کشاورزان، معلمان، دانشجویان و تمامی زحمتکشان و تهی دستان ایرانی در ماه های اخیر، فقط رژیم سرمایه داری ولایت مطلقه فقیه را به لرزه نینداخته، بلکه شرکاء خارجی و جیره خواران داخلی آنها را نیز به تکاپو انداخته است.
باید یکی شویم اینان هراسشان ز یگانگی ماست