ائتلاف با شاه الهی تکرار عمل
آ. ائلیار
ائتلاف با شاه اللهی "تکرار عمل" ائتلاف با حزب اللهی
----------
نویسنده مقاله چکیده سخن خود را چنین بیان کرده است:( گیومه ها از من):
« "تمامی کسانی که امروزه رضا پهلوی را به جای جمهوری اسلامی مینشانند"، ویا در بهترین حالت میکوشند یک «بر خورد یکسان » و موازی با هر دو را، با شانتاژ و جوسازی به «دیگر نیروهای جمهوریخواه و گروههای احزاب اتنیکی» تحمیل کنند، تحقق «هدف مقدم دموکراسی» در ایران را به تعویق انداخته و در عمل به « ابزار دستگاه ایدئولوژیک-تبلیغاتی جمهوری اسلامی» تبدیل میشوند.»
یعنی:
1-" تمامی کسانی( فله ای بینی!) که امروزه رضا پهلوی را به جای جمهوری اسلامی مینشانند( ادعای خلافِ یکسانی سازی A و B توسط دیگری )
2-[ میکوشند این یکسان بینی را] به «دیگر نیروهای جمهوریخواه و گروههای اتنیکی( احزاب ؟) تحمیل کنند( ادعای تحمیل. بیان موضع تحمیل نیست. تحمیل با "زور" همراه است.)
3-«تحقق هدف مقدم دموکراسی» در ایران را به تعویق[میاندازند] (خاصه های رضا پهلوی برای دموکراسی معلوم گرفته شده، بدون ذکر آنها!)
خاصه های جریان " رضا پهلوی، و طیف سلطنت" برای دموکراسی کدام اند؟ لازم است آنها را روی میز بگذارید.
4-«در عمل ابزار دستگاه ایدئولوژیک-تبلیغاتی جمهوری اسلامی» [هستند]. ( اتهام " ابزار" شدن به دیگری بدون اثبات قضیه. با " یکسان بینی دو فنومن، عمل a و عمل b)
----- از اینها بگذریم ( و اشکالات بسیار دیگر در کل نوشته):
فاکتور این چهار نکته یعنی: «Bرضا پهلوی، جمهوری اسلامیA، نیست( تفاوتA و B درست). تحقق دموکراسی را به تعویق نیاندازید( خاصه های دموکراسی در ماهیت B ؟)».
یعنی چه؟ : اینکه: ائتلاف با رضا پهلوی در خدمت تحقق دموکراسی ست، این ائتلاف را انجام دهید.
---
-بسیار خوب. لطف کنید « "خاصه های" جریان رضاپهلوی و اصطلاحاً مشروطه طلبان را برای دموکراسی ارائه دهید».
سابقه خاصه های " این جریانها» در جامعه 1-« ساواک» ، 2- محول جنبشها ، 3- دیکتاتوری، 4- وابستکی به خارج، 5- مماشات با آخوند و تقویت آنها، 6- ژاندارم منطقه، 7- فقر و بیعدالتی و بیکاری و بی خانمانی و عدم بهداشتم ، 8- اعمال تبعیض برای اتنیکها،و مانند اینهاست.
لازم است شما دلایل اثباتی خودتان را ارائه دهید که این 8 خاصه مربوط به گذشته است، و اکنون:1- این خاصه ها در ماهیت سیاست عملی این جریانات نیست. 2- خاصه های دموکراسی جای آنها را گرفته است.
---
خاصه های دموکراتیک « جریان رضا پهلوی و اصطلاحاً مشروطه خواه و دیگر طیفهای اینها» را در "سیاست سخن" نه، بل در " سیاست عمل" نام ببرید».
در غیر این صورت،
همانطور که در گذشته بدون توجه به " خاصه های ارتجایی و ضد دموکراتیک حزب الله خمینی" سیاست " ائتلاف و حمایت از خمینی" پیاده شد، این بار نیز چنین "عمل و سیاستی" بدون توجه به « خاصه های طیف سلطنت» ارائه میشود که فاقد " دلایل اثباتی" ست.
بنابرین،
اصل « ائتلاف با شاه اللهی تکرار عمل ائتلاف با حزب اللهی خمینی ست» بر جای خود باقی میماند.
با توجه به «سیاست عملی» طیف مذکور که شعارش مبارزه با « ارتجاج سرخ و سیاه» است.
و هدف خود را بر این اساس دنبال میکند.
پست کنده این شعار یعنی « هدف استقرار دیکتاتوری آریایی ست به جای فاشیسم اسلامی»!
---
بیان این نظر، به معنای موافقت من با بیانیه چهار تشکل نیست.
ائتلاف سیاسی با یک جریان وقتی مثبت است که به « قوانین بازی مورد توافق میدان سیاست» متعهد باشد. و اصول را متعهدانه پیشبرد و نقض نکند. لازم است نشان دهید جریانهای سلطنت چنین اند و خلاف آن نیستند.
---
دیدگاه نویسنده مقاله( اصغر جیلو) در مورد طیف سلطنت مانند نظر ابوالفضل محققی(در مقاله ساکنان قدیمی ...هنوز بیانیه ها...) بر « ائتلاف با شاهی چی ها» غنوده است. بنابرین نظر مطر ح شده در اینجا شامل حال دیدگاه هر دو نویسنده میشود.
--
کسی که عملاً خواهان آزادی ست لازم است « یقه طرف ناقض اصول ائتلاف» را بگیرد ، تا ائتلاف بتواند شرایط تحقق بیابد.
از این دوستان که خواهان این نوع ائتلاف اند من شخصاً چنین تلاشهایی ندیده ام.
--
خواه ناخواه، شرایط حضور در " ائتلاف عمومی" را " خاصه های عملی خود داوطلب"، " جهت تحقق دموکراسی" ، تعیین میکند.
حضور نیرویی که « خصایل و مشخصات عملی لازم، برای ائتلاف» را دارد البته که مثبت است و باید هم از آن استقبال کرد.
وگرنه عکس آن به معنای از چاهی به چاه دیگر افتادن است.
جامعه نمی تواند این خطا را (که از یک نیروی مترقی سر میزند) هضم کند.
---
مقوله « ملی»:
معنی «شاهی و شیخی» دارد و متضمن «تبعیض» است. هر گاه منظور از آن«عمومی و همگانی»ست، صحیح آن است که از این واژه ها استفاده شود. در ادبیات سیاسی«ملی» یعنی "آنچه خواست و نفع قوم فارس" است.
خاصه های جریان " رضا پهلوی، و طیف سلطنت" برای دموکراسی کدام اند؟ لازم است آنها را روی میز بگذارید.
4-«در عمل ابزار دستگاه ایدئولوژیک-تبلیغاتی جمهوری اسلامی» [هستند]. ( اتهام " ابزار" شدن به دیگری بدون اثبات قضیه. با " یکسان بینی دو فنومن، عمل a و عمل b)
----- از اینها بگذریم ( و اشکالات بسیار دیگر در کل نوشته):
فاکتور این چهار نکته یعنی: «Bرضا پهلوی، جمهوری اسلامیA، نیست( تفاوتA و B درست). تحقق دموکراسی را به تعویق نیاندازید( خاصه های دموکراسی در ماهیت B ؟)».
یعنی چه؟ : اینکه: ائتلاف با رضا پهلوی در خدمت تحقق دموکراسی ست، این ائتلاف را انجام دهید.
---
-بسیار خوب. لطف کنید « "خاصه های" جریان رضاپهلوی و اصطلاحاً مشروطه طلبان را برای دموکراسی ارائه دهید».
سابقه خاصه های " این جریانها» در جامعه 1-« ساواک» ، 2- محول جنبشها ، 3- دیکتاتوری، 4- وابستکی به خارج، 5- مماشات با آخوند و تقویت آنها، 6- ژاندارم منطقه، 7- فقر و بیعدالتی و بیکاری و بی خانمانی و عدم بهداشتم ، 8- اعمال تبعیض برای اتنیکها،و مانند اینهاست.
لازم است شما دلایل اثباتی خودتان را ارائه دهید که این 8 خاصه مربوط به گذشته است، و اکنون:1- این خاصه ها در ماهیت سیاست عملی این جریانات نیست. 2- خاصه های دموکراسی جای آنها را گرفته است.
---
خاصه های دموکراتیک « جریان رضا پهلوی و اصطلاحاً مشروطه خواه و دیگر طیفهای اینها» را در "سیاست سخن" نه، بل در " سیاست عمل" نام ببرید».
در غیر این صورت،
همانطور که در گذشته بدون توجه به " خاصه های ارتجایی و ضد دموکراتیک حزب الله خمینی" سیاست " ائتلاف و حمایت از خمینی" پیاده شد، این بار نیز چنین "عمل و سیاستی" بدون توجه به « خاصه های طیف سلطنت» ارائه میشود که فاقد " دلایل اثباتی" ست.
بنابرین،
اصل « ائتلاف با شاه اللهی تکرار عمل ائتلاف با حزب اللهی خمینی ست» بر جای خود باقی میماند.
با توجه به «سیاست عملی» طیف مذکور که شعارش مبارزه با « ارتجاج سرخ و سیاه» است.
و هدف خود را بر این اساس دنبال میکند.
پست کنده این شعار یعنی « هدف استقرار دیکتاتوری آریایی ست به جای فاشیسم اسلامی»!
---
بیان این نظر، به معنای موافقت من با بیانیه چهار تشکل نیست.
ائتلاف سیاسی با یک جریان وقتی مثبت است که به « قوانین بازی مورد توافق میدان سیاست» متعهد باشد. و اصول را متعهدانه پیشبرد و نقض نکند. لازم است نشان دهید جریانهای سلطنت چنین اند و خلاف آن نیستند.
---
دیدگاه نویسنده مقاله( اصغر جیلو) در مورد طیف سلطنت مانند نظر ابوالفضل محققی(در مقاله ساکنان قدیمی ...هنوز بیانیه ها...) بر « ائتلاف با شاهی چی ها» غنوده است. بنابرین نظر مطر ح شده در اینجا شامل حال دیدگاه هر دو نویسنده میشود.
--
کسی که عملاً خواهان آزادی ست لازم است « یقه طرف ناقض اصول ائتلاف» را بگیرد ، تا ائتلاف بتواند شرایط تحقق بیابد.
از این دوستان که خواهان این نوع ائتلاف اند من شخصاً چنین تلاشهایی ندیده ام.
--
خواه ناخواه، شرایط حضور در " ائتلاف عمومی" را " خاصه های عملی خود داوطلب"، " جهت تحقق دموکراسی" ، تعیین میکند.
حضور نیرویی که « خصایل و مشخصات عملی لازم، برای ائتلاف» را دارد البته که مثبت است و باید هم از آن استقبال کرد.
وگرنه عکس آن به معنای از چاهی به چاه دیگر افتادن است.
جامعه نمی تواند این خطا را (که از یک نیروی مترقی سر میزند) هضم کند.
---
مقوله « ملی»:
معنی «شاهی و شیخی» دارد و متضمن «تبعیض» است. هر گاه منظور از آن«عمومی و همگانی»ست، صحیح آن است که از این واژه ها استفاده شود. در ادبیات سیاسی«ملی» یعنی "آنچه خواست و نفع قوم فارس" است.