بر خلاف توصیه زنده یاد عمه گرامیم که زیاده گوئی آدم را به "سخیف گوئی"(به جای کلمه حذف شده در کامنت قبلی" می اندازد این بار نیز به زیاده گوئی می پردازم تا به جزای اعمال خود برسم.
در کامنت پای مقاله " تبلیغات سخیف و نژادپرستانه در تلویزیون منو تو بر علیه بلوچها", جناب دوشوکی بدون مقدمه میفرمایند "در ضمن بر خلاف پان ترک های نژادپرست که هیچ هنری جز شیوع بیماری زشت و نفرت انگیزی نژادپرستی ندارند,......" که متغابا بگویند " بنده هر انسان را صرفنظر از نژاد و ملیت و عقبه ژنتیکی یک انسان می بینم و بس.". این طرز گفتار سبب شده است که لنگر انداخته گان در نقطه ای از طیف برتری نژاد و تبعیض و نژاد پرستی, ایشان را متهم نمایند که ایشان نژاد پرستند و گر نه باید میگفتند "در ضمن بر خلاف پان ترک ها و پان فارس ها و پان کرد ها و پان عرب ها و پان ترکمن ها و پان بلوچ های نژادپرست ...." و
من نمیدانم که جناب دوشوکی نژاد پرستند یا نه ولی بنظر میرسد که خیل منتقدین ایشان که همگی در ناحیه از از تفکر خود لنگر انداخته, کمین کرده و منتظرند که به محض کوچکترین تخلفی, از "حقوق خود" دفاع کنند, به ویژه اگر موردی هم داشته باشد. و چند روز پیش هم جناب سازاخ در پای مقاله جمهوری خواهان که هیچ ربطی به نژاد و نژاد پرستی نداشت به نویسند تاختند و از "حقوق ترک و کرد و عرب و غیره " دفاع کردند. یعنی این لنگر انداختن ملکه ذهن و طبیعت ثانی شده است. چرا؟
زیرا بسیاری از ما در یک مرحله زمانی از تاریخ اخیر خود لنگر انداخته و از آریا پرستی پهلوی ها - ی نیمه ترک با عروس ترک خود- و پیروان آنها و به تقلید از هیتلر و آتاتورک به فکر موهوم حذف "بیگانه" و یکسان سازی بر آمدند و ملاها آنرا ادامه دادند. این پان های فارس و ترک و غیره که در تاریخ صد ساله اخیر ایران لنگر انداخته اند متاسفانه قادر به دیدن سه چهار هزار سال تاریخ هم زیستی نیستند از معجزه "خود را نبین که رستی" غافلند و احساسات را بر تعقل ترجیح داده و و "گمان را از یقین بر تر میشمرند" , مضاف بر آنکه بدون شک دست هایی هم بر این آتش هیزم می افکنند و "ابلهی" چون من به "یاوه گوئی" ادامه میدهد. و این کیفیت لنگر انداختن چه شامل فرد و یا گروه باشد یک چیز را ثابت میکند: نزدیک بینی