دوستان... خوشبختی ما از انشاء های آقای تبریزی نه تنها با انترناسیونالیسم اشنا می شویم بلکه درس (( پارسی )) هم یاد میگیریم..
همچنان که نوشته اند...((واژه های پارسی که به جای واژه های ناپارسی در این نوشتار به کار برده شده اند:
(آوند = ظرف) (اُشکوب = طبقه) (بُنین = اصلی) (تنخواه = اقتصاد) (تندیس = مجسمه) (جام = کاسه) (جهانخوار = امپریالیست) (جهانخواری = امپریالیسم) (دستمایه = مواد اولیه) (دهداری = فئودالیسم) (زرسالار = بورژوا) (زرسالاری = بورژوازی) (ساختار = سیستم، نظام) (شهریگری = تمدن) (فراوری = تولید) (گردیز = مصالح ساختمانی مانند سنگ، گچ، آهک) (والادگر = آرشیتکت، بنا، معمار) (ورنام = اسم مستعار، لقب) (همایش = اجتماع، جامعه) (همایش اُشکوبی = جامعه طبقاتی).
سوال من از ایشان این است که چندین بار گفته اند که زبان فقط یک وسیله ارتباطی است. من معنی (( اقتصاد )) را می دانم ولی ( تنخواه)