من شرمندانه اقرار میکنم که مقالات و به ویژه اگر دراز باشند را نمیخوانم و معمولا به خواندن کامنت ها اکتفا میکنم که "مجلس وعظ درازست و زمان خواهد شد". امروز با مرور بر تیتر های مقالات به مقاله جنابان ازیز بلوچ دادیار و ازیز دادیار(عزیز ؟) بر خوردم که در آن پراگراف "کون به مانای "معنی؟" باسن و کون به مانای هستی و........" ذکر شده بود که اساس کامنت قبلی من بود.
ظاهرا این جنابان همراه با پروفسورِ سوئدیِ زبان شناسی تشریک مساعی کرده اند که ضمن تسهیل نوشتن زبان بلوچی "...زبان فارسی، با توجّه به روَند یکپارچگی خود در یک جامعه‌ی چند زبانی ....... نیازبه یک رفرم در شیوه‌ی نگارش دارد تا با آن زبانها نزدیکتر از عربی باشد که زبانی تهاجمی و بیگانه بوده و هست." آنرا اصلاح نمایند. این ظاهرا انعکاس Make Zaban Farsi Great دونالد ترامپ میباشد. آیا آیا باید زبان را از "کثافات" کلمات بیگانه
در ادامه کامنت قبلی, زبان قسمت عمده و برای بعضی تمام هویت فرد و یا قوم و یا ملت است. اگر چنین باشد که هست باید به کسانی که چشم بادامی و پوست سیاه و اندام کوچک دارند فخر فروخت که ما چنین "عیبی" نداریم؟ که انگلیسی و ترکی بر فارسی و عربی برتری دارند؟ به فرض چنین باشد, آیا باید دائما آنرا به رخ کشید, در صورتی که میدانم این مردم قرن ها با این زبان ها زیسته و اشکال عمده ای نداشته اند.آیا نمیشود در کنار هم و با احترام به هویت یکدیگر زیست و از کنایه و زخم زبان و فخر فروشی پرهیز کرد؟ ظاهرا برای بعضی, این تقاضای بزرگی ست و با هیتلر های قدیم و ترامپ های جدید بشریت راه درازی در پیش دارد. از طول کامنت عذر می خواهم.