سلام رفیق گرانقدرم سعیدرضا؛

شد و سپس انقلاب مردم آغوش به سوی سران مذهب گشود و همان مذهب باوری، توانائی اش جز همان عرضه ی اعتماد بی دلیل و ساده دلانه بیش نبود. زنجیز بندگی ایکه توده ها اراده و اداره ی خویش را ندانسته بدست دشمن زندگی و هستی اش به خمینی دروغگو سپرد؛ زیرا توان و استعداد جمعی نیاموخته بود و شناختی هم نداشت تا از دستآورد انقلاب خود نگهداری کند و سرآخر بسیار زود همان شد که نمی بایست می شد. انقلاب مردم توسط ملاها و مکلاها شکست خورده بود.

در مورد طیفی از چپ که نوشته اید درست است و بویژه " اکثریت ـ توده ای " آنها فریب دعاوی پوچ خمینی را خورده و دست تبهکاران آخوندی را باز باز گذاشته و ای بسا بخشی هم در آوردن هیزم خشک برای جهنم خمینی، ولایتمداری مطلق او را یاری دادند.
و بخش بی شرمی از آنها که من ترجیح می دهم امروز آنان را خائن به کارگران و زحمتکشان بنامم؛ آنها همچنان از عملکرد گذشته ی خود دفاع و پشتیبانی کرده و می کنند و هنوز باور به اصلاح دولت دینی دارند و معتقد به دمکراسی اسلامی هستند و دلیل اش هم این است که آنها همچنان زیر بیرق رفرمیست ها در این چهل خون و خیانت به مردم سینه می زنند و این براستی چندش برانگیز و در دل تاریخ فراموش ناشدنی هست.

و اما شعر شما را خواندم. بسیار دلنشین بود و البته به فراخور چند و چون روزگاران گذشته و اینک ما ماهرانه سروده شده است. دست مریزاد و باسپاس از پانویس باارزش تان!