توماج، مختوم، واحدی و جرجانی از کمونیست های دوآتشه ای بودند که رژیم ولایت فقیه آنها را ربود و پس از شکنجه های فراوان در بهمن ماه سال ۱۳۵۸ کشت!
اکنون اگر این چهار کمونیست دو آتشه زنده شوند و ببینند که حزبی درست شده و نام خودش را حزب چپ ایران - فدائیان خلق گذاشته و سپس گردانندگان این حزب پاک کن به دست گرفته و با دقت صد درصدی از همه گفته ها و نوشته هایشان واژه های کمونیسم و کمونیست را پاک کرده اند چه خواهند کرد؟ آیا این چهار کمونیست دوآتشه برای آنها کف خواهند زد و یا با توسری بر سر آنها خواهند کوبید؟
گردانندگان حزب چپ ایران - فدائیان خلق اگر از کمونیست بودن پشیمان شده و راه رویزیونیسم و سرمایه داری را در پیش گرفته اند پس چرا گفته ها و نوشته هائی برای بزرگداشت این کمونیست های دوآتشه می گویند و می نویسند؟
اگر کمونیسم بد است پس ستایش از این کمونیست ها برای چیست؟