در جواب شخصی که خود را تبریزی جا میزند و با هیچگونه سندی نمی توان ایشان را تبریزی و یا غیر تبریزی دانست و با همان منطق ایشان که نوشته هایشان در جهت استعمار فارس میباشد و بنام تبریز قلم میزنند اینجانب با آنکه تبریزی هستم بنابر منطق ایشان خود را شیرازی فارس جا میزنم تا حداقل انصاف رعایت شود!
اولین نقطه ای که از سخنان گهربار ایشان میتوان فهمید از گروه چپ هستند و باید بر طبق قوانین چپ اینترناسیونالیست باشند یعنی بدون تعصب به ملی گرایی و محصولاتش نظیر قدغن کردن زبانهای مادری غیره بنفع زبان و ملتی خاص
اما نقطه ریزی در مورد ایشان و چپهای ایرانی هست که انسان را متعجب میکند همه این چپها در مواجه با حکومت های مرکزی معاصر اینترناسیونالیست هستند اما هنگامی که ندایی برای حق و حقوق اولیه سایر ملل غیر فارس در میآید صفشان و اهدافشان و نیاتشان با ناسیونالیستهای دو آتشه پان ایرانیست یکی میشود.
اما گر حوصله خواندن این مقاله راندارند خلاصه وار برایشان مینویسم .
اولا این زبانی که الان مینویسیم و میخوانیم زبان فارسی نیست زبانی بنام دری هست که از قرن پجم هجری از سمت شرق بوسیله حکام ترک به ایران کنونی آورده شده و آخرین زبان وارداتی ایران میباشد
دوما این زبان برای اولین بار توسط مشروطه خواهان برای زبان ارتباطی (نه زبان رسمی ) ایرانیان انتخاب شد و برای اولین بار در سال 1304 توسط رضا سواد کوهی بدون رعایت هرگونه اصول دموکراتیک و یک جانبه زبان رسمی ایران شد
سوما این شخص (جناب تبریزی ) تابحال متوجه نشده یا خودش را به کوچه علی ... زده در این مقاله و امثال این نوشتها صحبت از صحبت کردن به زبانهای مادری نیست صحبت از تحصیل بزبان مادری هست از اول ابتدایی تا آخرین مرحله دانشگاهی که به عنوان حق اولیه تمامی انسانها در بحث حقوق بشر گنجانده شده است