سالام دوسلار....
بـــدیدم « موســــیو ســـوربنی » را در ایــن دشـــت..
کـــه می نالیـــد و می غـــرّیــــد و می گشــــت..
چـــون گـــرفت او دکتــــرا از دانشـــگاه سوربـــن..
انیشتـــن شـــد یــک شبـــه از ریشـــه و بـــن..
چـــون به کـــرد هــر روز انتـــقاد زیـــن آخـــونــدها..
و لا کن میـــل کـــرد از انواع آش هـــای بی نـــخود هـــا..
بگفتــــا املاء « لاچیـــن » همان « لاشیـــن » بباشـــد..
بدانــکه در فرانســه « چیـــن » همـــانکه « شیـــن» هم بباشـــد..
تــو که می پائــیدی زیــر چـــادر هــر روز چــــند بـــز..
منـــهم دادم بـــعد از اتـــمام پـــایان نــامه ام پــــز..
رصـــد را رســـد کــــرده ام, لاچیــــــن را لاشیــــــن ..
تـــــو هر روز پیــــاده بــــرو , من ســــوار ماشیــــن ..
............
اهورا مزدا پشت و پناه منجّمان باشد...