. و یا مثلا وزیر داخلی ترکیه

هر روز چند سنگ جدید از طرف آک پارتی انداخته میشود و کمیسیون نظارت بر انتخابات توان مخالفت با این توقعات بی معنی را ندارد. چرا که رانتخواران آک پارتی نمی توانند از استانبول صرفنظر کنند و کار به جایی رسیده که تمام نمایندگان مجلس نه تنها از ج.ه.پ، بلکه از دیگر احزاب مثل حزب نیک (ایی پارتی)، حزب کمونیست و غیره هم شبها را در محلهای شمارش آرا کشیک میدهند و روی کیسه های رای تا صبح میخوابند تا کسی آرا را ندزدد! این جایی است که آک پارتی مملکت را به آنجا کشانده. در حالی که اردوغان بارها به شکل ضمنی از دست رفتن استانبول را قبول کرده، شاخه های متعدد این رانتخواران پراشتها از قبیل گروه پلیکان در روزنامه صاباح و ... هر روز سناریوی احمقانه جدیدی مطرح میکنند. یک روز صحبت از کودتای صندوق میشود، روز دیگر به دروغ شایعه میشود که برخی ناظران آکپارتی دستگیر شدند چرا که با فتح الله گولن ارتباط داشته اند و ...
در این بین، اتفاق احزاب اوپوزوسیون بسیار هوشمندانه، پیچیده و برای ما ایرانیان عبرت انگیز بود. ج.ه.پ و ایی پارتی به صورت رسمی وارد اتفاق شدند ولی ه.د.پ به صورت رسمی وارد اتفاق نشد. این موضوع بسیار مهم بود وگرنه برخی طرفداران ایی پارتی که ملی گرایان متعصب هستند به سمت حزب حرکت ملی متمایل می شدند. نهایتا یک روز مانده به انتخابات صلاح الدین دمیرتاش از داخل زندان به هواداران ه.د.پ پیام داد تا در شهرهایی که ه.د.پ کاندیدی نداشت (از قبیل استانبول، آنکارا، ازمیر، آنتالیا و ...) به نماینده اوپوزوسیون رای دهند. زمان سنجی این پیام نیز بسیار هوشیارانه و به موقع بود. این تاکتیک در بسیاری از شهرهایی که نماینده اوپوزوسیون از ج.ه.پ بود جواب داد ولی در مواردی که نماینده اوپوزوسیون از ایی پارتی بود، هواداران ه.د.پ به نماینده اوپوزوسیون رای ندادند ولذا اوپوزوسیون با فاصله ای اندک رقابت را واگذار کرد (مثل بالیک اسیر و دنیزلی). در کل، به سبب آنکه ج.ه.پ و ه.د.پ هر دو احزابی سوسیال دموکرات هستند، بین هواداران آنها تفاهم و همکاری نسبی وجود دارد. مثلا در انتخابات مجلس بسیاری از هواداران ج.ه.پ به نمایندگان ه.د.پ رای میدهند تا این حزب از حد نصاب 10% عبور کند.
یک اتفاق جدید و منحصربفرد هم پیروزی فاتح محمت ماچ اوغلو از حزب کمونیست بر نماینده ه.د.پ در تونج الی (درسیم) بود. ایشان که قبلا شهردار شهر کوچک اواجیک بودند، اصلاحات بسیار نوآورانه و مبتکرانه ای به خرج داد، اتوبوس و آب برای مردم مجانی شد، تولیدات کشاورزی رونق گرفت، مزارع اشتراکی و اشتغال زنان به وجود آمد، اواجیک دهها برابر جمعیت خود توریست جذب کرد و به این ترتیب برای اولین بار در تاریخ ترکیه مقام رسمی استان (ایل) تونج الی (درسیم) به یک کمونیست رسید. تقریبا تمام رسانه های ترکیه (حتی رسانه های راستگرا) از این اتفاق استقبال کردند و مصاحبه های فراوانی با این شخصیت دوست داشتنی و مردمی ترتیب داده شد.
به هرحال، کار بازشماری آرا در استانبول و برخی نقاط دیگر هنوز به پایان نرسیده. امید که با تثبیت پیروزی اوپوزوسیون، ترکیه این دوران تاریک اسلام گرایی، تربیت نسل دیندار و کیندار، توسعه روزافزون مدارس مذهبی امام خطیب، لفت و لیس منابع ملی، مسجد سازی در دانشگاهها به سبک ایران، ادبیات نفرت و قطب بندی، تروریست خواندن مخالفان، حبس روزنامه نگاران و روشنفکران، گرایش به سمت دیکتاتوری، سرازیر کردن بودجه به جیب جماعات مذهبی و غیره و غیره را پشت سر بگذارد. دموکراسی یک ارزش جهانیست. حضور یک کشور دموکراتیک و قدرتمند در همسایگی ایران، بسیار مثبت ، ارزشمند و آموزنده می تواند باشد.