سرنوشت امروز ما را جریانات سیاسی در سال 57 ترسیم کردند .ادعای شکست سکولاریسیم در سال 57 اساسن قابل پذیرش نیست چرا که جریانات چپ یعنی حزب توده ایران وسازمان فدایی اکثریت با توجه به همه هشدار ها به دفاع از نظام اخوندی برخاستند و در قتل عام مخالفان شریک و سهیم بودند .اکنون بسیار خنده دار است که از شکست سکولاریسم در استانه قدرت گیری اخوند ها حرفی بزنیم . صد ها سند و روزنامه کار و مردم در دفاع از نظام جنایتکار خمینی سنگ تمام گذاشتند تا انجا که در حسینه زندان مرگ بر پیکاری دادند .با این عملکرد سیاسی نمیتوان از شکست سکولاریسم سخن گفت بلکه از دشمنی چپها با ازادی و دمکراسی .
در حالیکه نویسنده از گنگره ملی مینویسد حزب چپ به دفاع از همکار ی با ده سازمان قومی میکند که همه انها مخالف ازادی و دمکراسی و تمامیت
(«همبستگی برای آزادی و برابری در ایران» هدف خود را در بيانيه بدين صورت اعلام کرده است: "بنا به تفاهم نامه مورد توافق، ما مشترکا برای سرنگونی جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک نظام برخاسته از آراء مردم بر مبنای جمهوریت، دمکراسی، جدائی دین و دولت و فدرالیسمی که تأمین حقوق برابر ملی ـ دموکراتیک ملیت‌ها و اقوام ساکن ایران باشد، مبارزه می‌کنیم.")
این گونه بنظر میرسد که حزب چپ بدون داشتن پشتوانه فرهنگی به هر قیمتی خواهان گرفتن قدرت است و این خطرناکترین راهبرد سیاسی برای یک سازمان و یا حزب میباشد .