نظری که بر کامنتها می اندازم به این نتیجه می رسم این موجود عجیب الخلقه ای که نامش را ایران گذاشته اند از سیکل انقلاب-تحریم-جنگ خلاص نخواهد شد. ایران با وجود افرادی چون جناب کردی و اقبالی و ارسی و بنده رنگ دموکراسی رفاه و پیشرفت را نمی تواند به خود ببیند. شکافهای نظری و اتنیکی انرژی همه را میگیرد .تضاد منافع، گروهای میلیونی را در مقابل هم قرار داده. فارسستان اگر قرار است سر پا بایستد باید آب لرستان نفت خوزستان و نیروی انسانی و غله آزربایجان را تحت کنترل داشته باشد. این عدم تعادل بین قدرت سیاسی مناطق جغرافیایی و ظرفیت های این مناطق برای توسعه مهمترین عامل عدم گزار به دموکراسی و رفاه در ایران است. تنها دلیل عدم فروپاشی ایران اقتضاعات ژئوپولیتیک بوده و هست. برای مثال جناب کردی شاید باور نکند ولی تمامیت عرضی ایران تبدیل به دغدفه گرگهای خاکستری ترکیه شده زیرا فکر می کنند بعد از ایران نوبت ترکیه
نظری که بر کامنتها می اندازم
نظری که بر کامنتها می اندازم
Anonymous
خواهد شد. و یا فراموش نکنیم اگر رقابت شوروی و آمریکا نبود آزربایجان بعد از جنگ دوم جهانی استقلالش را بدست آورده بود. بنابراین سرنوشت ایران یا انقلاب است یا جنگ و یا تحریم اما دموکراسی و رفاه نیست. در آخر به جناب کردی اینرا هم بگویم که اگر ایشان به ما وعده ساواک می دهند ما هم به ایشان پشت بام آن مدرسه معروف را نوید می دهیم. فکر می کنم تجربه حیات برای جناب کردی یک چیز را روشن کرده است که بعضی چیزها دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.