تا جایی که متوجه شده ام، آقای

شاخه سیاسی پ.ک.ک است و نظایرهم. ولی بسیاری در ترکیه بر این عقیده اند که حزب وطن با این کار قصد دارد تا آرای ملی گرایان ترک را جذب کند که البته تلاشی عبث و پوپولیستی و سیاستی بی پرنسیپ و ماکیاولیستی است. اولا، عبث است چونکه آرای ملی گرایان ترک فقط و فقط یک آدرس دارد و آن هم حزب حرکت ملی (م.ه.پ) است. کسی که یک بار در عمرش به اوچ هیلال (سه هلال) رای داد، خیلی مشکل به حزب و جریان دیگری رای میدهد. حتی حزب نیک (ایی پارتی) هم نمی تواند به سادگی آرای (م.ه.پ) را جذب بکند، چه برسد به حزب وطن. آک پارتی و شخص اردوغان با تمام کاریزمایش تلاش کرد تا با در پیش گرفتن گفتمانی ملی گرایانه م.ه.پ را در آک پارتی حل بکند. نه تنها چنین نشد بلکه آرای آک پارتی به سمت م.ه.پ سرازیر شد و م.ه.پ تغذیه شد و رشد کرد. م.ه.پ یک حزب ریشه دار است با فرهنگ، ادبیات، علائم و نشانه ها و شعارهای مخصوص به خود. کسی نمی تواند ادای م.ه.پ را در بیاورد.
ثانیا سیاستی غلط و ماکیاولیستی است از این جهت که تلاش باید بشود تا ه.د.پ اگر هم هنوز ارتباطاتی با پ.ک.ک دارد، این ارتباطاتش گسسته شود و ه.د.پ به معنای واقعی حزبی برای ترکیه شود. نه اینکه با طرد این حزب و تنگ کردن دایره فعالیتش به سمت پ.ک.ک هل داده شود. سران ه.د.پ در تمام گفتارهای خود تاکید می کنند که ابدا ارتباطی با پ.ک.ک ندارند. ه.د.پ یک حزب قانونی در ترکیه است و اتهام اینکه ه.د.پ شاخه سیاسی پ.ک.ک است از طرف تنها دو گروه پیش کشیده میشود. اولا از طرف خود پ.ک.ک که قصد دارد بلوف کند و قدرت نداشته اش را به رخ بکشد. ثانیا از طرف قدرت حاکمه (اتفاق آک پارتی و م.ه.پ) که قصد دارد مردم را از رای دادن به اتفاق ج.ه.پ - ایی پارتی بترساند. این تبلیغات آن چنان جنبه رسوا و زننده ای به خود گرفته بود که مهمت اؤزهسکی نامزد شهرداری آنکارا از اتفاق آک پارتی و م.ه.پ (اتفاق جمهور) تبلیغ میکرد که اگر منصور یاواش (از اتفاق ج.ه.پ و ایی پارتی) شهردار شود، تروریستها برای خواندن کنتور و تحویل قبض آب خواهند آمد! خیلی تبلیغات غیر واقعی، زننده و تهوع آور نیز از طرف اتفاق جمهور جریان داشت. مثلا به اصطلاح لیستی از پ.ک.ک چیهای عضو ج.ه.پ و ایی پارتی در فضای مجازی منتشر شد و موارد دیگر. در ترکی مثلی هست که می گوید تا اصل چیزی وجود دارد، کسی سراغ بدلش نمی رود. این مثل می توانست برای حزب وطن هشداری باشد تا طرف تبلیغات مسموم و تلاش برای جذب آرای ملی گرایان که در انحصار م.ه.پ است، نرود. نتیجه یک چنین ترجیحی این شد که برخلاف ادعای مقاله نویس که ه.د.پ را بزرگترین بازنده انتخابات معرفی کرده، بزرگترین بازنده انتخابات حزب وطن شد با 0.24% رای و کسب صفر شهرداری! یعنی اینکه از هر هزار نفر، 3 نفر هم به این حزب، به این سیاست، به این گفتمان و به دوغو پرینچک رای نمی دهند و ملت ترکیه به این حزب نمره صفر می دهد! در نتیجه چنین سیاستهایی بود که روزنامه نگاران پرسابقه ای مثل رضا زلیوت از آیدینلیق جدا یا اخراج شدند.
در رابطه با اینکه چرا درصد آرای اتفاق ملت (ج.ه.پ و ایی پارتی) زیر 50% قرار گرفت نیز تحلیل مقاله نویس (یعنی ادعای اینکه اتفاق ملت نتوانست از 50% عبور کند چونکه با ه.د.پ وارد اتفاق غیر رسمی شد) یک جانبه، خطی، تبلیغاتی، ساده انگارانه، به دور از در نظر گرفتن پیچیدگیهای جامعه ترکیه است. به همین ترتیب است استدلالات نویسنده در رابطه با اینکه چرا ه.د.پ در مناطق کردنشین درصد رای پیشین را نیاورد چون دیگر پ.ک.ک قادر به تهدید مردم نبود.
واقعیت این است که جامعه ترکیه در یک بحران بسیار شدید اقتصادی به سر می برد. در یک چنین شرایطی، مردم ترکیه خیلی با احتیاط از حق رای خود استفاده می کنند. مثلا بسیاری از مردم نخواستند همه آرای خود را به اتفاق ملت دهند چونکه از عواقب آن نگران بودند.