آدرس غلط
با اوج گرفتن مبارزات مدنی مردم ما درایران و به تبع آن سرعت گیری مبارزات اپوزیسیون هم در داخل و هم در خارج برای تصاحب جایگاهای خالی رهبری همه به این واقعیت پی برده اند که چقدر از جامعه ومبارزاتش عقب افتاده اند. معمولا بعد از هر انقلابی جامعه آرامشی نسبی فرو میرود تا بدین وسیله خستهگی انقلابی را از تن بدر کند بخصوص جامعه ما که هم کشتار بعد از انقلابش بیشتر از قبل آن بوده و هم جنگی که هر چند ظاهری تجاوزکارانه داشت اما بی ربط با دخالتهای ج.منحوس اسلامی نبود. این جنگ ویران کننده وپر کشتار برای ملت ما عقب افتاده گی وبرای حاکمان نعمت آورد. و بدین ترتیب اپوزیسیون ما را نیز برای سالیان به کنجی فرستاد. حالا بعد از چهل سال خموده گی و سرخوده گی از اعتمادی که به یغما رفته بود مردم ما از آن پوسته رخوت و ترس وحشت یواش یواش در حال بیرون امدن هستند. اعتماد از دست رفته در حال بازگشتن است.
با اوج گرفتن مبارزات مدنی مردم ما درایران و به تبع آن سرعت گیری مبارزات اپوزیسیون هم در داخل و هم در خارج برای تصاحب جایگاهای خالی رهبری همه به این واقعیت پی برده اند که چقدر از جامعه ومبارزاتش عقب افتاده اند. معمولا بعد از هر انقلابی جامعه در آرامشی نسبی فرو میرود تا بدین وسیله خستهگی انقلابی را از تن بدر کند بخصوص جامعه ما که هم کشتار بعد از انقلابش بیشتر از قبل آن بوده و هم جنگی که هر چند ظاهری تجاوزکارانه داشت اما بی ربط با دخالتهای ج.منحوس اسلامی نبود. این جنگ ویران کننده وپر کشتار برای ملت ما عقب افتاده گی وبرای حاکمان نعمت آورد. و بدین ترتیب اپوزیسیون ما را نیز برای سالیان به کنجی فرستاد. حالا بعد از چهل سال خموده گی و سرخوده گی از اعتمادی که به یغما رفته بود مردم ما از آن پوسته رخوت و ترس وحشت یواش یواش در حال بیرون امدن هستند. اعتماد از دست رفته در حال بازگشتن است. چهل سال ج.ا.اعتماد مردم را خرج صدور انقلاب و چپاول وغارت و اشاعه فساد کرده است مردم به یک روحانی پیر که ادعای حکومت را نیز نداشت اعتماد کردند و او کرد هر آنچه را که خواست برای نابودی آب وخاک و هوا و هر آنچه سعادت و ارامش و شادی مردم بود و از هیچ کاری کوتاهی نکردند.
حال پس از چهل سال کور سوی امیدی در افق پیداست: در خیابانها با ذکر "چه انقلاب کردیم چه اشتباه کردیم"و یا اینکه از رضاشاه قدر دانی کردند و با نوستالژی از محمد رضاشاه یاد کردند و خواهان بازگشت پهلوی ها هستند.
این امید مردم را نباید با دادن ادرس های غلط به بیراهه برد. و متاسفانه شاهد ،این واقعیت هستیم که : ۱- جمهوری اسلامی از ترس تشکل های اعتراضی دست به تفرقه افکنی میزند۲- بخشهایی ازچپهای گذشته که هنوز هم بعد از چهل سال و فروپاشی مدینته الکمونیست همچنان با خانواده پهلوی دشمنی ذاتی دارند سعی در مخدوش کردن ودادن ادرسهای غلط میباشند .۳- با اوج گرفتن محبوبیت رضا پهلوی گویی موی ان بخش از اپوزیسیون را که سالیان نتوانسته خود رامطرح کند و به طریق خودمعروفیت بخرد، اتش زده اند تا با نشانه گرفتن نوک پیکان خویش بطرف رضا پهلوی، هم این امید رابه عقب براند و هم به "خون خواهی دموکراسی" اوانتاژ"avantage" بگیرد و معامله کند.
اما اینان در این معامله فراموش میکنند:
هدف نهایی این ملت و ان مملکت را، که همانا ایران یکپارچه، و ملت ازاد وهم سرفراز ماست. این ملت خواهان بازگشت خنده و شادیست،خواهان آزادیست،خواهان پیشرفت سربلندیست ، دیگر از شنیدن اقتصاد توحیدی حالش منقلب میشود و از نام شیخ و مجاهد و غیره بیزار است.
هر جا نوک پیکان حمله از جمهوری منحوس اسلامی به نقطه دیگری پرتاب شود ،آدرس غلط است. بخصوص که اگر این نقطه امید مردم ایران را یکبار دیگر نشان گرفته باشد و با همان دروغ های رنگ باخته قصد تخریب داشته باشد.