نظر من هم اینه:
اولا، در مقابل فراخوان، من به عنوان یکی از همین مردم در درجه اول سؤال میکنم شخصی که فراخوان داده کی هست؟ خودش کدوم فداکاری رو برای مملکتش انجام داده؟ چه هزینه ای داده؟ حاضره کدوم هزینه رو بده؟ لذا وقتی فراخوان دهنده رضا پهلوی باشه که فقط با پول این ملت عمری در بلاد فرنگ خورده و خوابیده، معلومه که کسی برای فراخوانش تره هم خرد نمیکنه. همون طور که نویسنده مقاله اشاره کرد، هم بابای این شخص، هم بابا بزرگ این شخص کسانی بودند که با یک تذکر سفیر آمریکا و نماینده انگلیس جمع کردند و رفتند. حالا چه اعتباری هست به این آدم؟ باز صد رحمت به آخوند و پاسدار که حداقل تا این حد ترسو و بزدل نیستند. فراخوانهای این آدم هم مثل فراخوانهای استقلال طلبان آذربایجان هست که از دو قاره اون ورتر دستور میدن لنگش کن! هر کدوم برای گرفتن اقامت و پناهندگی و تابعیت یک کشور دیگه موس موس میکنن،
ثانیا، برخلاف نظر نویسنده، من معتقدم که پایگاه آمریکایی خیلی کم خطرتره تا حشدالشعبی. چون نظامی آمریکایی معمولا حداقلی از پایبندی به قانون رو داره ولی حشدالشعبی؟
ثالثا، به عنوان یک معتقد به حق تعیین سرنوشت ملتها، عقیده دارم که اگه محمد رضا شاه پهلوی یک کار درست در تمام طول عمرش انجام داده باشه همون رفراندم بحرین هست؛ هرچند که مسلما با میل باطنی چنین تصمیمی نگرفته. تا جایی که من میدونم، از اون تاریخ به این طرف مردم بحرین تمایلی برای بازگشت به ایران از خودشون نشون ندادن و از استقلال خودشون راضی هستن. احتمالا حتی راضی به رفتن زیر بیرق گینه بیسائو باشن ولی حاضر به پذیرفتن حاکمیت ایران نباشن.