در پاسخ به مقاله آقای قره جه

سوم اینکه راجع به رضا زلیوت، این طرز برخورد را که یقین دارم اسمش را فقط شنیده است را صحیح نمی دانم. اینجا وارد این موضوع نخواهم شد که نوشته های ایشان را تا چه حد می شناسم چون چیز قابل اثباتی نیست و من هم هرگز نگفتم که رضا زلیوت به خاطر موضع گیری حزب وطن در مورد ه.دپ اخراج شد. منظور من این بود که ایشان به سبب عدم هماهنگی با سیاستهای -به باور من و البته بسیاری دیگر منجمله خود رضا زلیوت- زیگزاگی حزب وطن اخراج شد (البته من هم شاید منظورم را روشن ننوشته بودم و تا حدی مقصر باشم). یعنی من چه می دانستم رضا زلیوت چرا اخراج شد اگر خودش با چاغلار جیلارا مصاحبه نمی کرد و دلایل اخراجش را نمی گفت؟ ولی در آن مصاحبه رضا زلیوت ضمن انتقادات محترمانه ولی تندی که به حزب وطن و شخص دوغو پرینچک می کند دلایل اخراجش را مخالفت با همین سیاستهای زیگزاگی حزب وطن اعلام میکند. یعنی تا دیروز آک پارتی پروژه آمریکا بود، از 2015 به این طرف به همراه م.ه.پ ضامن بقای ترکیه شده اند این افراد! در رابطه با موضع گیری حزب وطن در مقابل اکرم امام اوغلو و معرفی ایشان به عنوان پروژه آمریکایی (الحمد الله همه به غیر از حزب وطن پروژه آمریکایی هستند) رضا زلیوت با تاسف به این موضع گیریها «آکیل آلماز» لقب میدهد یعنی حرفی که باعث بشود مغز انسان هنگ کند! و به ایشان توصیه می کند که برود و کتابهایی که خودش در نقد آک پارتی نوشته را مرور بکند تا ببیند از آک پارتی ضد آمریکایی در نمی آید.
این بار اولی نیست که حزب وطن و دوغو پرینچک این و آن را پروژه آمریکایی معرفی میکند و برچسب میزند. وقتی ایی پارتی (حزب نیک) تاسیس شد، ایشان می فرمودند که این هم یک پروژه آمریکایی است و اینکه مثلا اسم «ایی» اسم مناسبی برای آدامس و بادکنک و گازوز است ولی برای حزب اسم مناسبی نیست و دست ساز بودنش از همین جا مشخص است! (نقل به حافظه). در حالی که هر کسی می داند که ایی پارتی محصول یک شکاف جدی در م.ه.پ بر اثر سیاستهای بسیار بسیار مخرب و حتی به نظر من خائنانه و وطن فروشانه دولت باغچه لی بود که یک دیکتاتوری در این حزب ایجاد کرده و حزب را به دم آک پارتی چسبانده و رژیم مسخره فعلی را به ترکیه تحمیل کرده تا این کشور را تبدیل به کشوری در حد امارات و قطر بکند. در جریان انتخابات ریاست جمهوری آن چنان حزب وطن، محرم اینجه را می کوبید که یاشار اوکویان از حزب استعفا داد. همین موضعگیریها را این حزب نسبت به کیلیچداراوغلو هم داشت و دارد (مثلا در جریان راه پیمایی عدالت که کلیچداراوغلو از آنکارا تا استانبول را راه پیمایی کرد، ایشان در آمده بود که این راه پیمایی همگامی با پ ک ک است و هزار حرف و حدیث دیگر). به هر حال این قبیل موضع گیریها که فتو، پ.ک.ک، ج.ه.پ، ایی پارتی، سعادت و ه.د.پ (و لابد حزب کمونیست) در یک جبهه هستند را کسی جدی نمی گیرد و باور نمی کند به جز عناصری نظیر آن افرادی که در چوبوک به کیلیچداراوغلو حمله کردند و متاسفانه و بدبختانه جناب علی قره جه لو (جدا که باعث تاثر است). با این سطح تحلیلها از اوضاع سیاسی – اجتماعی ترکیه، طبعا حداکثر رای همان 24 صدم درصد خواهد بود و امیدی هم به افزایش رای نیست. کسی حزب وطن و تحلیلهای آیدینلیق و تلویزیون اولوسال را جدی نمی گیرد. همچنانکه رضا زلیوت می گوید، آن زمان که او به آیدینلیق رفته بود، این رسانه ها اعتباری داشتند (یعنی الان ندارند و این یک واقعیت است).