ادامه از دو کامنت پیشین
آشچی
عنوان مقاله:
انتخابات و مسئله کرد در ترکیه
ادامه از دو کامنت پیشین...
همان طور که اشاره کردم، حزب وطن تقریبا به هر شخص، حزب و جریانی که از خودش نباشد با دیده تردید نگاه می کند و به شکلی غیر اخلاقی انواع اتهامها را نسبت می دهد. همین چاغلار جیلارا که در کامنتهای قبلی صحبتش رفت، از طرف هواداران این حزب، پروژه آمریکایی، خرس عروسکی لیبرالها و ... لقب گرفته است. این در حالیست که این بنده خدا زمانی که در تلویزیون ک.ر.ت مشغول بود، مرتبا از اعضای حزب وطن در برنامه هایش دعوت به عمل می آورد. چندین برنامه با همسر آقای پرینچک (شعله پرینچک) ترتیب داد، یاشار اوکویان که تقریبا سرقفلی ک.رت دستش بود و با لحن و ادبیات مخصوص به خودش به زمین و زمان می تازید و ... زمانی که در انتخابات ریاست جمهوری سال پیش لونت گل تکین اعلام کرد که می خواهد کاندید ریاست جمهوری شود، شاهد بودیم که تلویزیون اولوسال با چه لحن تحقیرآمیز و زننده ای با موضوع برخورد کرد.
گول تکین ممکن است برای پست ریاست جمهوری مناسب باشد یا نباشد ولی شخص صادقیست که برای دموکراسی در ترکیه تلاش می کند. در حالی که می توانست به سبب نزدیکی پیشین با اردوغان خیلی راحت خودش را به آک پارتی بچسباند و مثل خیلی روزی نامه نویسهای دیگر به لفت و لیس بپردازد. این طرز برخورد این حزب است با سرمایه های ترکیه.
امروز باز با گرم شدن تنور انتخابات برای شهرداری استانبول، پروژه پروژه کردن دوغو پرینچک هم شدت گرفته و این بار اکرم امام اوغلو سیبل شده است. موضوع این است که در انتخابات ابطال شده، هر رای دهنده چهار رای داده بود. این چهار رای (رای به مختارهای محلات، شورای شهر مناطق شهرداری، شهردار مناطق شهرداری و شهردار کل) در یک پاکت رای گذاشته شده و در صندوق انداخته شده بود. حال با بهانه های واهی، تنها رای شهردار کل ابطال شده است در حالی که اگر تخلفی در کار باشد، باید کل آرای استانبول ابطال میشد. قضیه چیست؟ قضیه این است که در مناطق شهرداری، آک پارتی اکثریت را به دست گرفته ولی شهردار کل از ج.ه.پ انتخاب شده. لذا انتخابات مجدد صرفا برای شهردار کل انجام خواهد شد. ولی چرا آک پارتی تا این حد نسبت به از دست رفتن استانبول حساس است؟
یک دلیلش رانت عظیمیست که در شهرداری استانبول وجود دارد. مثلا اگر کسی بخواهد یک هتل بزرگ در یک نقطه از استانبول بسازد، باید خروار خروار پول به این و آن رشوه دهد تا مجوزش صادر شود. با این پولها جماعات مذهبی، اعضای خانواده اردوغان و دانه درشتهای آک پارتی تغذیه میشوند. این پولهای حرام مصروف تبلیغات انتخاباتی و مصارف دیگر نیز میشوند.
دلیل دوم این است که در روزهای گذشته سر و صداهایی از درون آک پارتی بلند شده که گویا قرار است عده ای از رهبران سابق آک پارتی حزب مستقلی تشکیل دهند. رهبری یک جریان در اختیار علی باباجان و عبدالله گول است و رهبری جریان دیگر در اختیار داووداوغلو که احتمال میرود این دو جریان به هم بپیوندند. اگر چنین امری محقق بشود، امکان دارد که تعدادی از نمایندگان فعلی در مجلس به حزب جدید ملحق بشوند و آک پارتی اکثریت را در مجلس از دست بدهد. ولی اگر آک پارتی انتخابات مجدد استانبول را ببرد، امکان اینکه چنین حزبی تشکیل شود کمتر خواهد شد و اگر هم تشکیل شود، احتمال اینکه کسی از آک پارتی جدا شده و به این حزب بپیوندد، کمتر میشود. به این ترتیب، انتخابات استانبول هم برای آک پارتی و هم برای دموکراسی ترکیه تبدیل به امری حیاتی شده است. مثلا، اردوغان قرار است در هر 39 منطقه استانبول میتینگ برگذار کند (شما رئیس جمهوری را تصور کنید که در شرایطی که ترکیه با یکی از بدترین بحرانهای اقتصادی تاریخش دست و پنجه نرم میکند، همه چیز را رها کرده و برای شهرداری یک شهر تبلیغ میکند). وزیر داخله، سلیمان سویلو در آمده که آن کس که استانبول را از دست بدهد، فردا ترکیه را از دست خواهد داد. یعنی که ما نمی خواهیم ترکیه را از دست بدهیم، ملک پدریمان است و ابدالدهر در این جایگاه قصد ماندن داریم. این خطریست جدی که دموکراسی ترکیه را تهدید میکند و موضوعیست که توسط جامعه ترکیه آرام آرام درک میشود. حتی این خطر وجود دارد که که این آخرین دوره انتخابات شهرداریها باشد و منبعد شهردارها از آنکارا منصوب شوند.
به طور خلاصه، ترکیه در شرایطی قرار دارد که موضوع انتخابات شهرداری استانبول به امری فراتر از استانبول تبدیل شده است و دو صفبندی در این خصوص وجود دارد: صف بندی دموکراسی خواهان و صف بندی هواداران دیکتاتوری. در صف دموکراسی خواهان کلیه احزابی که به دموکراسی در ترکیه علاقه مند هستند به امام اوغلی رای میدهند: از ج.ه.پ و ایی پارتی تا ه.د.پ تا حزب کمونیست تا حزب لیبرال. یعنی طیفی از دیدگاههای بعضا متضاد که حول دموکراسی جمع شده اند.
امروز باز با گرم شدن تنور انتخابات برای شهرداری استانبول، پروژه پروژه کردن دوغو پرینچک هم شدت گرفته و این بار اکرم امام اوغلو سیبل شده است. موضوع این است که در انتخابات ابطال شده، هر رای دهنده چهار رای داده بود. این چهار رای (رای به مختارهای محلات، شورای شهر مناطق شهرداری، شهردار مناطق شهرداری و شهردار کل) در یک پاکت رای گذاشته شده و در صندوق انداخته شده بود. حال با بهانه های واهی، تنها رای شهردار کل ابطال شده است در حالی که اگر تخلفی در کار باشد، باید کل آرای استانبول ابطال میشد. قضیه چیست؟ قضیه این است که در مناطق شهرداری، آک پارتی اکثریت را به دست گرفته ولی شهردار کل از ج.ه.پ انتخاب شده. لذا انتخابات مجدد صرفا برای شهردار کل انجام خواهد شد. ولی چرا آک پارتی تا این حد نسبت به از دست رفتن استانبول حساس است؟
یک دلیلش رانت عظیمیست که در شهرداری استانبول وجود دارد. مثلا اگر کسی بخواهد یک هتل بزرگ در یک نقطه از استانبول بسازد، باید خروار خروار پول به این و آن رشوه دهد تا مجوزش صادر شود. با این پولها جماعات مذهبی، اعضای خانواده اردوغان و دانه درشتهای آک پارتی تغذیه میشوند. این پولهای حرام مصروف تبلیغات انتخاباتی و مصارف دیگر نیز میشوند.
دلیل دوم این است که در روزهای گذشته سر و صداهایی از درون آک پارتی بلند شده که گویا قرار است عده ای از رهبران سابق آک پارتی حزب مستقلی تشکیل دهند. رهبری یک جریان در اختیار علی باباجان و عبدالله گول است و رهبری جریان دیگر در اختیار داووداوغلو که احتمال میرود این دو جریان به هم بپیوندند. اگر چنین امری محقق بشود، امکان دارد که تعدادی از نمایندگان فعلی در مجلس به حزب جدید ملحق بشوند و آک پارتی اکثریت را در مجلس از دست بدهد. ولی اگر آک پارتی انتخابات مجدد استانبول را ببرد، امکان اینکه چنین حزبی تشکیل شود کمتر خواهد شد و اگر هم تشکیل شود، احتمال اینکه کسی از آک پارتی جدا شده و به این حزب بپیوندد، کمتر میشود. به این ترتیب، انتخابات استانبول هم برای آک پارتی و هم برای دموکراسی ترکیه تبدیل به امری حیاتی شده است. مثلا، اردوغان قرار است در هر 39 منطقه استانبول میتینگ برگذار کند (شما رئیس جمهوری را تصور کنید که در شرایطی که ترکیه با یکی از بدترین بحرانهای اقتصادی تاریخش دست و پنجه نرم میکند، همه چیز را رها کرده و برای شهرداری یک شهر تبلیغ میکند). وزیر داخله، سلیمان سویلو در آمده که آن کس که استانبول را از دست بدهد، فردا ترکیه را از دست خواهد داد. یعنی که ما نمی خواهیم ترکیه را از دست بدهیم، ملک پدریمان است و ابدالدهر در این جایگاه قصد ماندن داریم. این خطریست جدی که دموکراسی ترکیه را تهدید میکند و موضوعیست که توسط جامعه ترکیه آرام آرام درک میشود. حتی این خطر وجود دارد که که این آخرین دوره انتخابات شهرداریها باشد و منبعد شهردارها از آنکارا منصوب شوند.
به طور خلاصه، ترکیه در شرایطی قرار دارد که موضوع انتخابات شهرداری استانبول به امری فراتر از استانبول تبدیل شده است و دو صفبندی در این خصوص وجود دارد: صف بندی دموکراسی خواهان و صف بندی هواداران دیکتاتوری. در صف دموکراسی خواهان کلیه احزابی که به دموکراسی در ترکیه علاقه مند هستند به امام اوغلی رای میدهند: از ج.ه.پ و ایی پارتی تا ه.د.پ تا حزب کمونیست تا حزب لیبرال. یعنی طیفی از دیدگاههای بعضا متضاد که حول دموکراسی جمع شده اند.