کاملا با نوشته هم میهن گرامی
محسن کردی
عنوان مقاله:
آیا توهین به اهل سنت بخشی از باورهای مذهب شیعه است؟
کاملا با نوشته هم میهن گرامی آقای دوشوکی موافقم. در «مسلمانی» که ما با آن رشد کردیم «جشن عمرکشان» و پخش نقل و نبات بخشی از «دیندار ی» مردم تهران بود. متاسفانه به دلیل عدم دسترسی به وسایل ارتباط جمعی آنچه بنام رسم و رسومات و مناسک دینی به خورد مردم داده میشد را مردم حقیقت محض می پنداشتند. در محل ما مردم اصلا هیچ آگاهی از وجود سنی ها نداشتند در نهایت میگفتند از فلانجا که با ماشین رد میشدیم «عمری ها» زندگی میکردن که منظورشان سنی ها بودند. حکومت سابق هم به اندازه کافی برای خودش مشکل داشت که وارد این قضیه نشود و اصلا راه حل را در برچیدن بساط دین و حاکم کردن بی حجابی و محدود کردن دین به یک سری مراسم و مناسک بود. اما پس از سیاسی شدن دیدن در ایران آنچه که ظاهرا فرهنگ مردمان دنیای اسلام بود تبدیل به شناخت و اعتقادی عمیق تر از
دین و مذهب واداشت. حکومت جمهوری اسلامی ناچار بود پایه هایش را بر اسلام شیعی محکم کند و حتا لعن و نفرین خلفا را بعنوان سیمان پایه های استبداد خویش بکار برد. امری که تا به امروز ادامه داشته. وقت آن است که هم میهنان سنی ما بر علیه این بیعدالتی ها بپا خیزند. قرنها فشار پس از شاه اسماعیل یک ترس نهادینه شده در سنیان کشور بنا کرد و از دوران قاجار ببعد هم این ترس تبدیل به تحمل توهین ها شد. و این در شرایطی که مردمان ترک زبان ما بخاطر یک کاریکاتور سوسک که میگفت «نه منه» در خیابانها تظاهرات کردند و روزنامه ای بسته شد و کاریکاتوریست از کار برکنار شد در حالیکه از نگاه من در این کلام «نه منه» هیچ توهینی وجود نداشت چرا که میتوانست به فارسی چیزی از زبان سوسک در آورد آیا باید فارس زبانها به خیابان میریختند؟ غرض این که وقت آن است که مردم سنی کشور مان برای گرفتن حقوق حقه شان بپا خیزند. مثل بقیه. تظاهرات کنند و حتا تاکید کنند که در تهران مسجد خودشان را میخواهند.