دوستان گرامی، چندی پیش با
تبریزی
دوستان گرامی، چندی پیش با آمدن سیل میلیون ها تن از مردم دردمند و درمانده و گرسنه و ستمدیده در دوزخی بی همتا در جهان به نام ایران خانه ویران و آواره کوه و بیابان شدند! آیا یک کک پیدا شد که صدرالاعیان ها و صدرالاشراف ها را بگزد؟ هیچکس نه تنها یک نوشتار دور و دراز بلکه حتی یک سطر همدردی نیز از چنین کسانی در این باره ندید!
(میلیون ها کارگر، مارگر و دهقان، مهقان اگر با سیل خانه ویران شدند ما چه کنیم، به ما چه! آواره شدند که شدند، ما چه کنیم، به ما چه!)
از سوی دیگر یک نوشته الکی درباره آموزش زبان در تارنماهای رژیم برای چنین کسانی ارزشی بیش از درد و رنج میلیون ها تن دارد!
آیا ستمدیدگان ایرانی گاو و خر هستند که به چنین بی رگ ها و بی دردها و بی غیرت ها و بی خیال ها و خوشگذران های وابسته به سرمایه داری و بورژوازی امید ببندند؟
(به لینک زیر نگاه کنید)