از قرار، این جناب پان انگلیسی

که ایشان بحث را به بیراهه و نقد اسم کنگره و سیاستهایش میکشد. بسیار خوب، اگر نسبت به اسم آن مجموعه یا سیاستهایش کسی نقدی داشته باشد، این موضوع دیگریست. هر کس مجاز است هر چیزی را نقد کند. موضوع این است که اتهام دروغین به کسی نزند. عده ای می گویند ما هم نسبت به حقوق فرهنگی مردممان حساسیم، هم نسبت به مسائل کارگری و معیشتی آنان. این آقا می گوید نخیر! حق ندارید از زبان مادری و فرهنگ ملیتان سخن بگویید در غیر این صورت ناسیونالیستهای فلان فلان شده هستید و من انواع لجن پراکنیها و دروغگوییها را در حق شما مجاز خواهم دانست. فقط حق دارید انرژیتان را در راه امری به شدت عبث، بیهوده و بی مزه ای مثل پالایش زبان فارسی بکار ببرید و دردتان این باشد که اصناف و کسبه چرا می گویند سوپر و نمی گویند فروشگاه! گویا اگر به سوپر گوشت، فروشگاه بگوییم، گوشتها به یک باره ارزان خواهد شد و کارگران دیگر غم گوشت نخواهند داشت!
به هر حال، ایشان نیز دکانی سه نبش برای خودش باز کرده اینجا و مثل فروشنده ای که روغن مار و عقرب را به جای داروی شفابخش به مردم می اندازد، افکار راسیستی را می خواهد به اسم چپ و سوسیالیسم به ملت حقنه کند. با وجودی که دستش برای همه رو شده، باز هم از رو نمی رود.