رژیمهای توتاليتر برای بقای خود به ٣ پارامتر نیاز دارند. پروپاگاندا: نژاد برتری ( آلمان نازی)، دین و مذهب ( ايران)، دمکراسی جعلی ( روسيه) ووو..که در حقيقت سوار بر جهالت و احساسات کور مردم است.
رشد اقتصادی: نهادن نان بر سر سفره مردم ( چین).
سركوب: نمایش قدرت با بگير و ببند، ارعاب و کشتار (ایران، چین، روسیه، کره شمالی).
معمولاً دو پارامتر لازم هستند که رژیم را در قدرت نگه دارند.
آمریکا به دلیل پاسیفیسم اوباما در سياست خارجی فاصله امن اقتصادی، نظامی و سیاسی خود را از دست داده است و به دنبال پس گرفتن هژمونی بین المللي گذشته است. نفوذ روسیه و ایران در سوریه و چین در پاکستان، ايران را هدف مناسبی در منطقه برای آمریکا کرده است. تضعيف یا نابودی رژیم تامین امنيت اسرائیل را که در حال گرفتن زمینهای بيشتر است، به دنبال خواهد داشت و ضربه اقتصادی سیاسی بزرگی به چین و روسیه خواهد زد...
اگر ايران مذاکره کند در حقيقت باید کاملاً تسلیم شود و از سیاستهای ٤٠ ساله خود دست بردارد. در اینصورت پارامتر پروپاگاندا و قدرت نمائی کاذب در مردم بی اثر خواهد شد.
در صورت جنگ هم که نتیجه معلوم است.
ايران در حال حاضر سیاست کره شمالی را کپی کرده است، با این خیال که با تهدید به جنگ و موشک پرانی آمریکا را به تغییر سیاست منطقه ای وادارد. این دو مسئله اما شباهتی به هم ندارند. کره شمالی دارای سلاحهای اتمی است و دفاع مطلق از کره جنوبی و ژاپن ممکن نیست. چین و روسیه تحمل جنگ اتمی در همسایگی خود را ندارند.
جنگ با ایران اتمی نخواهد بود و باز سازی آسیب جنگ در کشورهای عربی منطقه برای غرب بسیار سودآور خواهد بود.