گروها وسازمانهای سیاسی وقتی از نوع حکومت حرف میزنند
نمیگویند نوع انسانی وهرکدام از ترس دیکتاتور شدن میترسند انها در واقع دقت نمیکنند که باید مردم را اموزش وسطح سواد
سیاسی وفرهنگی را باید تقویت کنند وسریعا وضع مردم باید
ارتقا یابد تا درک رفاه بین مردم تقویت وانگاه زندگیشان که خوب شد دیگر نمیشود دولت ظلم کند ودیکتاتور شود واگر شد
مسلما زود بازخواست میشود .بنظر میاید که اگر مردم در رفاه اجتماعی باشند نسبت به زبان انچنان حساس نبوده وشاید هم
سخت نگیرند .اساسا زبان مهم تر از مسائل سیاسی ومعیشتی
ورفاه مالی نیست. .حتی اشتباهاتی را هم دامن میزند از این بگذریم. پیشنهاد یکی از دوستان را مطالعه ودیدم واقعا سخت
وعجیب است .یک بار نوبت بلوچ ونوبت دیگر تورک و...مگر میشود همه زبانها را دوربزنیم وهمه مردم را به زبانهای موجود
اشنا واموزش بدهیم .وهر مدتی هم یک زبان رسمی وملی در
امور بین. الملل
همان رفاه زندگی مردم اگر عمل شود زبان انچنان سخت گیری نمیشود.شاید هم بشود یک زبانی را ابدا کرد که واژه هایش در
همه زبانها باشد یا بخشی ازان اشنا باشد یا شباهت هائئ با هم
داشته باشند بهر حال من تخصصی ندارم شاید هم حرفهایم
از نظر یک متخصص بی ارزش باشد