اما اگر کسی ریگی به کفش ندارد

امکان فراگیری تقریبا هر نوع زبانی در دوران مدرسه وجود دارد.

سه - که یاد گرفتن چند زبان در دوران دبستان -اگر با روش صحیح صورت گیرد- مطلقا برای کودک دشوار نیست. من در دوران کودکی، دو زبانه بودم، یعنی والدین ام فارسی و ترکی با من صحبت می کردند، بعد، از قبل از کلاس اول دبستان، یعنی به کلاسی در آن دوران به آن کلاس «تهیه» می گفتند و الان کلاس «آمادگی» نامیده می شود، هم درس های آموزش و پرورش ایران را می خواندم، هم درس های آموزش و پرورش کشور فرانسه را. ما دو کارنامه داشتیم که کارنامه ی فارسی در ایران مورد قبول بود، و در فرانسه، کارنامه ی فرانسوی. درس مان طبیعتا دو برابر مدارس معمولی بود، ولی معلومات مان هم دو برابر دانش آموزان دیگر بود.

چهار - همان طور که پدر و مادرها به عنوان مسوولان کودک، حق دارند از مدارس بخواهند که به بچه شان انگلیسی یاد دهد، می توان قوانین آموزشی را به این صورت وضع کرد که پدر و مادر ها حق داشته باشند، از مدارس «کل ایران» بخواهند که «یک زبان» از زبان های مناطق مختلف ایران را مثل ترکی و کردی و عربی و غیره، به فرزندان شان یاد بدهند. در دوران قدیم، حتی اگر دانش آموز مدرسه ی ایرانی و فارسی زبان، می خواست که به جای انگلیسی مرسوم، فرانسه و آلمانی بیاموزد، آموزش و پرورش -در زمان شاه- برای آن دانش آموز، معلم فرانسه یا آلمانی به آن مدرسه و فقط برای همان دانش آموز می فرستاد که به طور هفتگی به او زبان دلخواهش را بیاموزد.

بنابراین، اگر کسی تجزیه طلب نیست، و «فقط» خود را «کورد» و «فقط» «تورک» نمی داند، اگر روزی روزگاری از شر این حکومت جهنمی خلاص شویم، می توان با همین راه حل، موضوع آموزش به زبان مادری و غیر مادری را حل کرد.

یعنی به والدین کودک امکان داد، تا بچه شان علاوه بر زبان فارسی به عنوان زبان ملی، با هر زبان از مناطق مختلف ایران، آشنا شود «یا نشود». حال این زبان می خواهد زبان آن منطقه باشد، می خواهد زبان منطقه ای در چند هزار کیلومتر دورتر از او باشد.

طبیعتا کار پر زحمتی ست، و نیروی انسانی تعلیم دیده و کتاب های متنوع لازم دارد، ولی شدنی ست.

منبع از خبرنامه گویا صفحه نخست » آموزش به زبان مادری بهانه است! راه حل این مساله چنین است! ف. م. سخن