همه کارام آراسته بود جز چاقوی

همه کارام آراسته بود جز چاقوی کندم, که به حمدالله این ملال نیز با ظهور "کمپین آزادی های یواشکی" بر طرف گردید. یعنی گرفتاری ما نه بی آبی و بی نانی و بی حقوقی و بی کاری و نبود آزادی و آسایش و وفور فقر و فحشا و فرار مغزها و غیره بلکه پوشش جزئی از موهای آرایشگاه رفته و مژه های مصنوعی و دماغ های عمل کرده خیابانی با نیم زرع پارچه "حجاب اجباری" بود که دو سه میلیون امضای فیس بوکی و تویتری و غیره این مساله را نیز حل کرد و رژیم اجبار حجاب را مجددا برقرار نمود. نتیجتا این طرفداران, پیروزی خود را در این صفحات جشن گرفته اند. "روزگار غریبی ست نازنین".