پس از فلسفه بافی های خنده دار

..... می رسد اما زبان کاربردی زبان ماندارین است و ..... پس چرا در این کشورها که ده ها زبان گویشور دارند اما دبستان ها با یک زبان کار می کنند هیچکس از نبودن دبستان به زبان مادری گلایه نمی کند اما در ایران نق زدن پانستانی ها درباره دبستان به زبان مادری پایانی ندارد؟

سه - هزینه چند هزار میلیاردی آموزش به زبان مادری از کجا باید فراهم شود؟ و چاپ کتاب های دبستانی به زبان های گوناگون و پرورش آموزگاران به زبان های گوناگون با کدام پول باید انجام شوند؟ و برای کدام سود بودجه ای تریلیونی در این باره از جیب مردم گرسنه ایران باید هزینه شود؟

چهار - آموزش به زبان مادری در شهرها و استان های چند زبانه چگونه باید انجام شود؟ برای نمونه چگونه در اورمیه هم دبستان به زبان ترکی، هم دبستان به زبان کردی، هم دبستان به زبان آشوری، هم دبستان به زبان ارمنی و هم دبستان به زبان فارسی باید کار کنند؟ و آیا باید برای زبان میان مردم اورمیه و شهرهائی مانند اورمیه دیوارکشی شود؟

پنج ..... شش ..... هفت ..... هشت ..... نه .....

دوستان گرامی، زبان ابزاری برای پیوند میان انسان ها و ابزاری برای پیام رسانی میان انسان هاست و جز این ارزش دیگری ندارد و گویشور بودن به یک زبان نشانه خوب بودن و بد بودن و برتری هیچکس در هیچ کجای جهان نیست اما ناسیونالیست ها از زبان بتی می سازند که باید در برابر آن به خاک افتاد و برای ناسیونالیست های نژادپرست زبان ابزاری برای دیوارکشی میان انسان ها و نفرت پراکنی و جنگ افروزی است و ساخته شدن دبستان به زبان مادری نیز بهانه ای برای پان های رنگارنگ ناسیونالیستی است که همه چیز را رها کرده و مانند کنه از زبان چسبیده اند و مانند گرامافونی که سوزنش گیر کرده باشد پیاپی می گویند: زبان، زبان، زبان، زبان، زبان، زبان .....!