همانطور که قبلا نیز یاد آور

یا سیستم سرکوب پانفارسیسم را با شعار "تمامیت ارضی" و "ایران ـ فارس" ادامه دهند، در صورت ادامه روش دوم، بمدت نه چندان طولانی سیستم سرکوب در ایران داوام خواهد داشت،
تا اینکه شکل مبارزه در ایران بطور اساسی و رادیکال تغییر خواهد کرد. اما چون جغرافیای موسوم به ایران از نظر تکنولژی کشوری کاملا وابسته است، "ترامپ" گلوی رژیم را مدتی خواهد فشرد، تا عقلشان سر جایشان بیاید. هر توافقی که بخواهد مثل سابق بر رژیم تحمیل خواهد کرد.
به دو دلیل که اول گوشمالی خواهد داد، بعد نان شکری.
زیرا سر کار ماندن رژیم دیکتاتور پانفارس که مثل ملیجک تمام و کمال منافع آنان را تامین میکند، برایشان مهم است. بدون پانفارسیسم، سیستم استعماری غرب در ایران پایان خواهد یافت. از این جهت غرب در مقابل ایران سیاست دو پهلو پیش میبرد، "مکرون" دعوت به صرف نان شکر میکند، ترامپ گلوی رژیم را میفشارد. آن را ترد میکند! رژیم نیز رقاص خود "ظریف" را که به هر سازی میرقصد، مطرب مجالس غرب کرده است، تا با التماس های لبخند گونه اش، با کسب الطاف و ترحم دول غرب، عمر رژیم را چند صباحی تداوم بخشد.
نتیجه اینکه رژیم با هارت و پورت هایش، به بن بست رسیده است. مثل موم در دست ترامپ است. ترامپ هر توافقی که بخواهد مثل سابق، بر رژیم تحمیل خواهد کرد. همانطور که پیشتر نیز گفتیم، رژیم برای بقای خود حتا صنایع اتمی را که صدها میلیارد دلار پول مردم را صرف آن کرده است،بدست خود بر خواهد چید. چون نه پایگاه داخلی دارد، نه حمایت خارجی.
اما اگر شکل مبارزه یصورت رادیکال و ناگهانی تغییر کند، نه تنها از دست غرب هیچ کاری ساخته نخواهد بود، بلکه رهبران رژیم و در راس آن سپاه پاسدارانش بدنبال سوراح موش خواهند گشت. ممکن است از طرح این موضوع کسی بر ما خرده بگیرد. اما بگذارید این پیام ما نیز بگوش مردم ما برسد.