سوالی که امروز بر هر ایرانی

لری است. اگر از یک تورک آزربایجانی پرسیده شود؛ هویت اتنیکی شما چیست؛ میگوید من تورک آزربایجانی هستم. زبانم هم تورکو است. اما اگر از یک فارس پرسیده شود هویت اتنیکی شما چیست، میگوید؛ من ایرانی هستم. زبانم هم ایرانی است. اگر گفته شود؛ سوال من در خصوص هویت اتنیکی شماست، نه منطقه زیست، باز میگوید؛ اتنیک من ایرانی . زبانم هم ایرانی است.
اگر بگوئی کلمه " ایران" اسم جغرافیای مشخص است. "ایران" زبان معنا نمیدهد. اتنیک هم معنا نمیدهد! ایران جغرافیای مشخصی است در آن خلقهای مختلفی زندگی میکنند. هر کدام این خلقها برای خود هویت اتنیکی، هویت زبانی مشخصی دارند. لطفا بفرمائید؛ هویت اتنیکی و زبانی شما چیست؟ باز میگوید؛ هویتم ایرانی، زبانم هم ایرانی است.
با توجه به چنین پاسخی، روشن میشود که اتنیک "فارس" تنها اتنیکی است که هویت اتنیکی و زبانی خود را پشت کلمه " ایران" استتار میکنند.
اکنون هر کسی از خود میپرسد؛ هدف استتار هویت اتنیکی ـ زبانی فارسها پشت کلمه" ایران" چیست؟ آیا جامعه فارس خود را مالک تمام عیار جغرافیای موسوم به ایران میداند؟ آیا ملل غیر فارس را بعنوان برده و خدمتکار خود بحساب می آورد؟
شاید پشت این پاسخ چیز دیگری نهفته است؛ هراس از آینده ای مبهم و نگران کننده ؟ شاید خوف آن دارند وقتی دستشان از ثروتهای باد آورده پول مفت نفت، از منابع سرشار نفت و گاز عربها، لرها، از محصولات منابع طبیعی، معادن مس، طلا و مرمرهای...گرانبهای آزربایجان، از منابع مرکبات و کشتزارهای برنج، چایکارهای گیلان،... و امثالم "دستشان" کوتا شود، در مناطق کویری بی آب و علف ایران در اوج تنگدستی بسر خواهند برد؟
راستی جامعه فارس چرا هویت اتنیکی و زبانی خود را پشت کلمه "ایران" استتار می کند؟